Oude nihilist.

En toch….Lieve bewaker van mijn
ingang en mijn uitgang.
Schepper van alle fraais- en minder fraais.
Vervuller van onwerkelijk schijnende
hoop en verwachting.
Vertrooster van mijn nostalgische ziel.
Alwetende Hoeder van hemel- aarde
en universum.
  
Als U in wijsheid heeft beslist
over een oude nihilist.
Neem hem dan op als commensaal
omdat hij het niet allemaal
en helemáál niet zeker wist

Waarheid- klaarheid.

Er zijn bergen- er zijn dalen
waarin klaarheid kan verdwalen.
Waarin waarheid kan verdrinken
en tot op de bodem zinken.

Er zijn pure idealen
waarin alles kan verschralen
en uiteindelijk verminken.
Daar waar vogels niet meer klinken.

Er zijn prachtige verhalen
in wel meer dan honderd talen
waar de waarheid loopt te hinken
en de zonnebloemen stinken.

Waarheid- klaarheid….
’t Is een strijd.
Alle klaarheden ten spijt.

Steeds een nieuwe dag

Ooit reeg ik alle pareltjes van dauw
in mijn gedachten tot een parelsnoer
voor jou.

Want je bent echt van ons gegaan
en langs mijn wang vloeide een traan
die zich wel bij dat parelsnoertje
voegen wou.

’t Was ook vanmorgen in de vroegte
dat ik zag:
Er is geen reden voor geweeklaag of
beklag.

Want alles is voorzien en wijkt-
veroudert en verdwijnt- bezwijkt.
Maar ondanks dat komt er weer steeds
een nieuwe dag.

Een wonder.

Wat zal ik met al het betogen
en verklarende geologie?
Hoe groot zijn mijn vragende ogen
die zien dat ik zie wat ik zie?

Een wonder zo’n landschap te baren
dat is als een verrijzenis.
Hoe zal ik een wonder verklaren
dat is wat het is dat het is?

Blijf weg van de sfinx.

Wil ik mij op waarheid bezinnen
dan kom ik mijn veilige onderdak uit
en schouw bij mijzelf als van buiten naar binnen.
en spiegel ik mij in een manshoge ruit.

Achterstevoren of ondersteboven.
Ik spiegel mijzelf en wat rechts is wordt links.
Dus kijk ik wel uit voor die waarheid beloven
en mijd het orakel- blijf weg van de sfinx.

Liefde neemt niet – liefde geeft

Het leven is een soort van trap
en jaren rijgen zich aaneen
als onverstoorbaar- stap voor stap.
Niet altijd weet je soms waarheen.

Maar dan komt liefde op je pad.
(Er is geen enkel hart van steen)
En ware liefde is een schat
en veel wordt anders dan voorheen.

Heb lief- want echte liefde leeft.
Heb lief- en heb geluk.
Want liefde neemt niet- liefde geeft.
Kan van zichzelf niet stuk.

In het zog staat geschreven.

In het zog staat geschreven
over komen en weer gaan.
Waar de dagen zijn gebleven
met een lach en soms een traan.

In het zog staat geschreven
dat de tijd niet stil blijft staan.
Dat het nemen is en geven
onder zon en onder maan.

In het zog staat geschreven
over tij van af en aan
en wat blijft om voor te leven
en wat geldt als welgedaan.

Jantina

Ja er zijn zo van die dagen
dan wil ik mijn voeten vragen
om me langs het strand te dragen.
Want dat is mijn aller eigenst niemandsland.

Waar ik eventjes alleen ben…
Alle schelpen om mij heen ken.
Even uit de dolle wedren
en opeens neem ik jou zomaar bij de hand.

En ik voel dan dat ik neem en dat ik geef…
Ook al hangt de halve wereld schots en scheef.
En ik zeg jouw naam en schrijf die in het zand.

Laatste woord.

Weet je dat een duizendpoot
op één poot kan staan
en dat alleen de dooie dood
niet hoeft dood te gaan?

Weet je dat een eendagsvlieg
de vleugels uit kan slaan?
Hoeft hij niet vanuit zijn wieg
de zon zien onder gaan.

Weet je dat als jij je zinnen
zet op iets- je onverstoord
van een echoput kunt winnen
strijdend om het laatste woord?

Zeg me!

Is er licht tussen hemel en aarde ?
Zeg me: Wat is voor jou meest van waarde ?

Is die waarde te koop
en wat is het gewin ?
Is het liefde en hoop ?
Is het vraag naar de zin ?

Is het gave en gunst ?
Is het goed is het echt ?
Is het schoonheid en kunst ?
Is het rede en recht ?

Zonder geestkracht en geest
boekt de mensheid geen winst.
Blijft het minste het meest
en het meeste het minst.

Zeg me: wat is voor jou meest van waarde ?
Is er licht tussen hemel en aarde ?