Jantina

Ja er zijn zo van die dagen
dan wil ik mijn voeten vragen
om me langs het strand te dragen.
Want dat is mijn aller eigenst niemandsland.

Waar ik eventjes alleen ben…
Alle schelpen om mij heen ken.
Even uit de dolle wedren
en opeens neem ik jou zomaar bij de hand.

En ik voel dan dat ik neem en dat ik geef…
Ook al hangt de halve wereld schots en scheef.
En ik zeg jouw naam en schrijf die in het zand.