Het woord.
                              
Zo lang er het woord zich kan heugen
zo lang voegt het zich in de rij
en kiest het voor waarheid of leugen.
Dat gaat op en neer met het tij.

Leugen verlaag me niet.
Leugen behaag me niet.
Maak dat ik jou niet uit luiheid verdraag.

Waarheid verstoor mij dan.
Luister- verhoor mij dan.
Maak dat ik iedere dag naar je vraag.

Leugen besmet me niet.
Leugen belet met niet
Dat ik me wankel aan waarheden waag.

Waarheid bevraag me dan.
Daag uit en daag me dan.
Doe me de feiten en geef me de laag.

Het woord vond de wil te ontwaken
en zocht naar een lenige tong.
Zo werd er het woord tot een baken
een lied van verlangen dat zong.

Leugen verleid me niet.
Kwijt of bevrijd me niet
van wat me voorkomt als simpele plicht.

Waarheid verlicht me dan.
Laat me doen wat ik kan.
Half open ogen zijn meer dan half dicht.

Leugen laat af van mij.
Laat mijn geweten vrij.
Er zijn genoeg woorden aan leugens verkwist

Waarheid geloof in mij.
De filosoof in mij zegt:
Jij kunt zomaar niet worden gewist.

Dus laat me de woorden nog rijgen
tot ketting van bitter en zoet.
Van horen van zien en van zwijgen
maar zeggen al wat er toe doet.