Steeds een nieuwe dag

Ooit reeg ik alle pareltjes van dauw
in mijn gedachten tot een parelsnoer
voor jou.

Want je bent echt van ons gegaan
en langs mijn wang vloeide een traan
die zich wel bij dat parelsnoertje
voegen wou.

’t Was ook vanmorgen in de vroegte
dat ik zag:
Er is geen reden voor geweeklaag of
beklag.

Want alles is voorzien en wijkt-
veroudert en verdwijnt- bezwijkt.
Maar ondanks dat komt er weer steeds
een nieuwe dag.