Archief veur juli, 2021

Leef – meander – verander de loop


Leef en meander- verander de loop.

De nacht…
bracht oproer- schand en brand.
Er was gefluister en geniep
rondom de streek van dromenland
terwijl ik droomde dat ik sliep
en een toevallige passant
die langs mijn open venster liep
aanschouwde mijn gemoedstoestand
en alle bomen bogen diep.

De nacht…
bracht me de vraag: Waarom?
Want niet begrijpen is een plaag
en op het pad naar ouderdom
klinkt vaak die mantra van mijn vraag
naar debet- credit- en de som
van winst- verlies en nederlaag.
En waar ik ’s morgens nog toe kom
blijft in het donker altijd vaag.

De nacht…
bracht vale maneschijn.
Een glas tot aan de rand gevuld
met een verschraalde witte wijn
een sloot vol onmacht pijn en schuld.
Een vierkant dat juist rond wou zijn.
Vol jammer- en vol ongeduld.
Veel beterweters langs de lijn.
in niets dan troebelen gehuld.
……………………

Maar toen de haan van de buren mij wekte
lag er een gloednieuwe dag op de waag.
En onderwijl ik mij rekte en strekte
bleek het die heerlijke dag van vandaag.
Een gratis dag om het leven te vieren
en te geloven in liefde en hoop.
Toch weer zo’n dag als van hart en door nieren.

Leef en meander- verander de loop!

Voor jou


Voor jou

Toen Suze- onze jongste dochter- nog maar net haar school- en de pubertijd achter zich had gelaten- marcheerde zij prompt de wijde wereld in.
Een half jaartje Australië- een paar maandjes Zuid Afrika- een half jaartje Nicaragua etc… etc…
We bleven gelukkig met regelmaat in contact met haar- maar buiten dat hadden we best onze zorgen en gedachten- en hoopten- en wensten we natuurlijk dat zij op termijn ongeschonden terug zou keren.

Vreemd misschien- maar ik weet niet eens of zij het onderstaande gedichtje na die jaren wel ooit onder ogen heeft gehad.    
 
Voor jou!  

Een boeket vergeet-mij-nietjes.
Honderdduizend meezingliedjes
en een boom vol zangparkietjes
en een lucht met wolken in het blauw ….

Voor jou!

Kisten vol met allegaartjes.
Brievenbussen vol met kaartjes.
Dozen vol verjaardags-taartjes.
Een gazon met pareltjes van dauw….

Voor jou!

Veel gezellige bezoekjes
en een trommel vol met koekjes
en een boekenkast vol boekjes
en een huppel puppy aan een touw…..

Voor jou!

Alles wat je kunt verlangen.
Een diner van zeven gangen
en drie kusjes op je wangen…
een vakantiereis naar Curaçao….

Voor jou!

Romantische avontuurtjes.
Nagloeiende houtskoolvuurtjes
tot diep in de kleine uurtjes.
Alles wat een mens zich wensen zou….

Voor jou!

Verse knapperige kapjes.
Zoete sinaasappelsapjes
en een rugzak vol met grapjes.
dat is ongeveer wel wat ik wou….

En nou!

Heb de moed maar om te wagen
en de wil maar om te slagen.
Weet maar dat wij alle dagen
allebei zo trots zijn als een pauw… op jou!

En nou! Zullen wij jou niet vergeten.
Laat zo nu en dan eens weten
waar je zoal hebt gezeten.
Dan zien wij jou hopelijk weer gauw… heel gauw!

Schepping


Schepping

Laat ik het nog eens proberen:
In den beginne schiep de schepper het concept van de totale ledigheid
en hij vulde die ledigheid met zijn dromen…

en droomde van een slot met bruggen en kantelen…
een hoge torenspits van zuiver klatergoud.
Een plaats om zich in rust en stilte te vervelen.
De tijd stond stil- toch werd hij onwaarschijnlijk oud.

De maalstroom had er alle oorsprong diep gevroren.
De geest lag in zichzelf gevangen- als gestold.
De allereeuwigheid lag stil- als ongeboren
tot over eindeloze einders uitgerold.

Het niets en niemendal lag vorstvrij opgeslagen.
Gezekerd- waardevast- en vacuüm verpakt.
En dit leek al met al gereed en als voldragen
ondeelbaar- en volmaakt- volkomen en intact.

En toen hij dan tot slot na lang was uitgeslapen
schiep hij het allereerst het duister van de nacht.
En kort daarna heeft hij het morgenrood geschapen
en weer wat later nog het avondrood bedacht.

En een gestage stroom aan magische gedachten
zocht zich een weg vanuit zijn heerlijk hemelbed
naar wat al sinds een eeuwigheid had moeten wachten
op vorm op klank en kleur- ballet en alfabet.

Hij vroeg zich daarbij af- waarom het hem dan stoorde
dat er in zijn nabijheid niemand ooit iets zei.
En hoe het kwam dat hij nooit iemand zag of hoorde
en daarom lichtte hij zichzelf voorzichtig bij.

En heel nog niet van plan om wat dan ook te maken
kreeg hij die droom waarin hij droomde dat hij sliep.
Een eindeloze reis- een tocht zonder een baken.
Een droom waarin hij heel het universum schiep.

……………

Zodoende zijn wij hier tenslotte dan gekomen
te Bovenburen- Baarn- Biervliet en Nijverdal.
Rondom de Hof van ‘t Heden vol met appelbomen.
Het is hier druk geworden na de zondeval.

De losse leer der zeden


Een niet te evenaren schoonheid nam plaats pal ter linker zijde van mijn kruk en als in een flits wist ik het: Zij is het- het kan dus toch!
Ik voorzag een hemelbed met gordijnen van velours- en ik dacht: ”Laat mij het daar op zijn aller allerminst – 1 keer met haar doen. Laat het mijn zaadje zijn dat gestaag groeit en ontwaakt in het ritme van haar hartslag.

De losse leer der zeden.

Wie durft nog wagen van verdoemenis te spreken?
Je bent een engel- en de daad is als sacraal.
Ben jij de hemel niet- dan ben je vergeleken
daarmee toch minimaal het hemels voorportaal.

Voor jou mijn springvloed- golf van voetvolk en van ridders
als in survival- als in kruistocht tot jouw ei.
Een stoot verliefde stoere helden en aanbidders
als in een zondvloed- als in ordeloos getij.

En zoals ergens in mijn bijbel staat te lezen:
“Wie zal voorspellen hoe het hen daar zal vergaan?”
Maar laat mijn mooiste zaadje wel de eerste wezen.
Dus laat hem ver voor heel die wilde meute aan.

Laat hem vooraan die bijkans ordeloze horde
met jou versmelten tot een wonderschone vrucht
Dan zal hij mooi en fier en heel gelukkig worden.
Laat dat gebeuren in nog minder dan een zucht…..

en wordt hij negen maanden lang door jou gedragen.
Dat is iets dat alle voorstellingen tart.
Zoete onwetendheid in warm en zacht behagen
en traag ontwaken in het ritme van jouw hart.

En aan het einde van het eind zul jij hem baren.
In zeven weeën voer je hem dan naar het licht.
Als er iets is dat dit zou kunnen evenaren-
kunnen verklaren- niet zomaar in dit gedicht.

Jouw fiere borsten zullen zienderogen zwellen.
Een onuitputtelijke stroom van zoete melk.
Wie zal zijn zegeningen dan nog kunnen tellen?
Jij zult zijn oorsprong zijn- zijn bron en lust- zijn kelk.
 
Wanneer hij groot geworden is- en recht van leden
wordt hij een trotse prins- een late Oedipus.
Jij onderwijst hem in de losse leer der zeden.
en leert hem snel nog het negeren van taboes.
……………………………………………………………………..

In een  later stadium werd aan mijn edele voornemen voldaan
met dien verstande dat er geen sprake was van het verwekken van een prins maar wel van een schone prinses die nog weer wat later werd opgevolgd door een even mooie vrouwelijke schoonheid. Ik ben daar bepaald niet ontevreden of ongelukkig van geworden!!.