Welkom op mien nije webstee………..
Biezundere dag vandoag veur mie, meschain even schrikken veur de vaste bezuikers van de webstee want der is hier en doar wat veraandert en verswonnen mor dat went wel.
Vita en Rene van Studio Oudeschip, stief bedankt veur t waark aan dizze dikke klus…..mit n schier resultoat. Ik  kin bloggen en doar was t veurnoamelk om te doun. Dat betaikent o.a. dat ik op t heden mien aigenwiezegheden de wereld ienslingern kin wenneer mie dat paast. Mor ook dat ik  joe op de hogte holden kin van watter speult en hou t wieder gaait mit mien muzikoale en tekstuaile fiebeldekwinten. Wieder zel ik mit regelmoat even over t scholder kieken noar watter achter mie ligt.
t Kikkertje van Peet is doar n eerste veurbeeld van….vernuver joe der mit

t Kikkertje van Peet

t Hoaventje van Rôon is laang leden dicht gooid en slicht moakt. Op dat stee staait nou n bedrief woar je van alles – nut en onnut – kopen kinnen veur kamperen. Doar mos wie veur n poar joar terug even wezen want wie haren verlet om n luchtbèrre – om n poar klapstoulen – om nuim moar op. Dou t aal in de kovverbak te pronken lag zee ik mor zo : Ik wil de Rônervoart even opzuiken, kieken of k hier vandoan aan de zuudkaant van t Leekstermeer kommen kin.”

Kikkers

t Hoaventje van Rôon is laang leden dicht gooid en slicht moakt. Op dat stee staait nou n bedrief doar je van alles – nut en onnut – kopen kinnen veur te kamperen. Doar mozzen wie veur n poar joar terug even wezen want wie haren verlet om n luchtbèrre – om n poar klapstoulen – om nuim moar op. Dou t aal in de kovverbak te pronken lag zee ik mor zo: Ik wil de Rônervoart even opzuiken, kieken of k hier vandoan aan de zuudkaant van t Leekster
meer kommen kin.
Dij voart was tot aan Leutingewolle dichtgooid mor dou ieinen waren wie toch op t rechte pad. Leste hoezen en boerderijen veurbie, bie t hoogholtje laans en dou stonden wie mor zo in t tiedloze landschop van mien jeugd en ik zag miezulf lutje snoukjes vangen en oalen, voorntjes en snötterpotten. k Haar mien verloren parredieske weer vonnen.
Wat n geluk, der is bliekboar aaltied wel woaraarns n stee doar t niks veraandert – n soort van laand van status quo. Ale joaren op àin juni, ging doudestieds t visseizoen weer lös en din luip ik koorzeg van verlangen, pok-pok- pok, op mien kapklompkes, en mit mien aindaailege bamboe-angeltje t hoaventje bie t melkfebriek veurbie.
Dag en deur loosde dij febriek zien òfvalwotter en doarom was t doar mor n stinkerij van niks. n Dikke loag van geel-broene schoem bedekte t wotter mor wieder noar t Leekstermeer wer t aal gaauw wat schoner. Iin dij wereld parredeerden aaibers en raaigers stoateg deur zompeg en aarmoudeg gruinlaand, geel van botterbloumen en rousteg van zuring. Doar leefde t nog van kivieten en grutto ‘s en kikkers haren doar t grootste woord.
Wied vot, verloren in dij zee van roemte, laag Rowol, nait veul meer as n haandvol lutje hoeskes mit n meulen. Nog wieder vot, mor toch dudelk te zain, lag Hoogkerk en doar weer achter schemerde Stad. Martinitoren schraabde onderkaant van wolken.

Ik haar n hail aander wereld verwacht. n Strakke asfaltweg, aanlegstaaigers, boothoezen, luxe jachten, n restaurant en zowat meer, want wat wer der in tied van zesteg joar nait aaltmoal inleverd ien noam van de veuroetgaang? Mor oh wonder, hailemoal aan wat veur mie vrouger t ìnd van de wereld was, stonden boer Munting zien hoamele schuurtjes en optrekjes nog recht ien t ìnd. Ol Munting leefde zien leven middenmaank zien segen en schoapen en n poar groaterge koien. Gain elektries, gain gas, gain wotter. n Zinnege- hail vrundelke man. Allaain, mor nait ainzoam. Op t hek veur zien dam hing nou n bret van t I.V.N. en doar was k blied om. Ik kon wel liepen van gelok. Honderd meter bie dat stee vandoan kon ik miezulf nog n plek aanwiezen doar ik mit mien klomp boven op n dikke kikker ston. Nait mit opzet vanzulf, mor t aarme daaier het t nait overleefd.
k Heb best hail wat oetvreten in dij doagen dat nait deugde, mor zomor daaiern dood moaken, kikkers opbloazen, k von t aal vrezelk genogt om dij vraide dommeghaid aan heuren te mouten. Dat de viskes dij ik dou vong ook dood gingen, doar heb k wonderliek genogt ien dij joaren nooit bie stil stoan.
Om n laang verhoal nog laanger te moaken: Deur de joaren hìn bliekt ieder keer weer : Ik heb wat mit kikkers. Dou ons riolering n poar joar leden weer ais muurvast zat – hil ik mien stevels en mien raif teveurschien om dat ongemak ais even goud oet de wereld te helpen. In mien aine stevel vuilde ik wat zitten en dou k hom omkeerde kwam der n totoal verdreugd kikkertje veur t daglicht. Dat dee mie wat, want vrouger kon je der ja wel over over stroekeln. n Beste zet leden, bie t Zwanewater ien Noord Holland, haar ik der n hail biezundere op mien haand. Nog klainer as klain, en mooi ! Sikkom swaart mit fiene goldkleurege lientjes “Wat bistoe mooi ,“ zee ik tegen hom (of heur) en dou heb k t luje ding weer hail veurzichteg vrij loaten.
t Is wat overdreven meschain, dij drokte om n oetdreugd amfibietje. De menshaid wordt ja ploagd deur oorlogen, zaikten en geweld. Kikkertjes binnen meschain enkeld mor bedould als hapke tuzzendeur veur aaibers, raaigers, kraaien en oelen…moar toch…toch wait ik wel zeker dat kikkertjes der nait binnen om te versmachten, ainzoam opsloten in n stevel en mit niks meer of minder as de meur van mien swaitsokken rond om rond.

Hou of t wieder gaait mit dit verhoal dat kinnen ie hier lezen.
De tekst van t laid…. HET KIKKERTJE VAN PEET staait hier noamelk netjes oetschreven.
 

As joe dat nog nait genogt is, din kinnen ie hier beneden der ook nog even noar luustern.

Het kikkertje van Peet