Arklow Glen

Het klein met groot.
Het groot met klein.
Nu nog op schoot
en aan de lijn…

Herinnering aan
jaren
van ploeteren en varen.

Aan vreugde en aan
ach en wee!
Van Zuiderzee tot
Noorderzee.

Hijs me weer op de
baren.
Bij al die halvegaren.

Come on you wonder
Arklow Glen.
I want to be your
sailerman.

Klaprozen

Het zijn zeer onnozele
grappen
dat rozen maar wat staan
te klappen.

Het maakt mij niet boos
maar een roos is een roos
en een roos moet mij dat
echt niet lappen.

Zoiets is volstrekt niet
van noden.
Ik heb het bij dezen
verboden!

Een roos heeft zoiets niet
strikt nodig.
Dat klappen is strikt
overbodig

Eigen verhaal.

Een schrale laag zand
met vaal groen in dit
land.

Tien graden heet “zomers.”
Dat is wat er toe doet
en de huizen zijn wit en dat is
zo het moet.

Dit land hier is schraal…
Spreekt zijn bloedeigen taal…
Doet zijn eigen verhaal
over wat er hier waar is
en klaar is- en goed.

Waar ik zo van hou

Wie weet er wat schoonheid is?
Zeg het me dan gauw.
Schoonheid van de wildernis?
Van het hemelsblauw?

Schoonheid van het een en al?
Van de sterrenpracht?
Van het eeuwige heelal?
Schoonheid van de nacht?

Schoonheid van een witte zwaan?
Van de zon – en van de wind?
Schoonheid van een oceaan?
Schoonheid van een spelend kind?

Wie weet er wat schoonheid is?
Pareltjes van dauw?
Schoonheid van Akropolis?
Van een mooie vrouw?

Ik weet waar de schoonheid is

waar ik zo van hou.
waar ik zo van hou.
Schoonheid waar ik niets van mis.
Schoonheid – die van jou.

Wind en waterwolven.

Een tuin- een huis
als groots bezit.

Eeuwige ruis van grijs
en wit
trekt hier die blanke
sporen.
Er gaat geen spat verloren.

Zo zal het hier nog
eeuwen gaan
verzekerd als door zon en
maan.

Verzekerd door de golven.
De wind en waterwolven. 

Vandaag.

Vandaag een dag
van uur tot uur
bruist hier de ruis
van ’t avontuur.

’t Is hier een soort
van pracht en praal.
Een niet te vatten
schoon verhaal!

Een waarlijk niet
te peilen oord.
Een weg als tot de
hemelpoort!

Een pad rondom een
Paradijs.
Een levenslange
wereldreis.

Het zal me maar gebeuren!
Ik zou er niet om treuren!!

……..

As t kloar is.

As ‘k joareg bin den
dou mie wat!
Dou mie zo’n wonder
slingerpad.

Din kaggel ik aal
doagen pront
mit niks as vreugd en
deugd omrond.

Omreden dat ik ja
wel wait…
nog mooier is der
eevm nait !!

As t kloar is – wor ik ‘t
wel gewoar.
Din staait der ducht mie
weer wat kloar.

Gewoon een oen

Hoe is het thans met jou Hans?
Wordt dit jouw rondedans Hans?
Ben je nog wel wat mans Hans?
Spreek je een mondje Frans Hans?
Ben jij wel eens in trans Hans?
Met wie heb jij nog sjans Hans?
Wacht jij nog op je kans Hans?
Ben jij wel in balans Hans?

Nee niks meneer – ik ben gewoon een oen
en daarom heb ik nooit niks meer te doen.  

Niet slecht.

Het zijn: Toplaerke garden
die hier de boel benarden
en tomeloos verharden
tot mateloze flarden.

Maar:  Krydsende cyklisten
die echt wel beter wisten
zijn hier in Denemarken
de boel weer aan het harken.

(Ik weet niet wat hiermee
wel wordt gezegd….
maar het zal goed zijn want
het lijkt me echt niet slecht!

……………………..

Weerde bewoaren!

Dij Grunneger sproak
is nog aal in de moak.
Dij sproak bluit en blift
hier gedureg.
Dij sproak staait nait stil
en blift kureg.

Dij hom nait heuren wil
krigt hom veureerst nait
stil.
En het hai der op ’t laangelest
hier tiedstieden heer al wel
west…
Den is hai nog laang nait
verloren.
Wie zellen zien weerde
bewoaren.

Wat heb ik nog te wagen.

Sorvagur- oogt als oud en grijs
maar doet mij toch behagen.
Een nat en spattend paradijs.
Wat heb ik nog te klagen?

Een dagelijks verdronken pad.
Wat heb ik nog te wagen?
Voor mij mag het hier kleddernat
op elke dag der dagen.

Ik wil van veel niet weten wat.
Dus wat zal mij belagen?
Er zijn geen padden op dit pad.
(Behalve dan met vlagen.)

………………………………

Wotterwolven.

’t Wotter komt hier.
’t Wotter gaait.

En aal doagen as
veur aaid.
Mit of zunder golven.

Wacht die hier mor
veur aalbaaid.
Wind en wotterwolven.

Niet ingehouden.

Wat hier niet van nature is
is hondenpoep en kattenpis.
Maar vogeltjes zijn frank en vrij
en meer dan eens van de partij.

Zij fladderen hun poepjes
tot zuiver zachte floepjes.
En ook zelfs soms op volle zee.
Een zeer onzindelijk idee!

Toch heb ik als kwajongen
de Noordzee soms besprongen.
en me niet ingehouden.
En nooit werd ik verkouden.