De liefste van de klas.

Ik was vergeten dat er ergens stond geschreven
dat je ten allen tijden bij je partner blijft
en dat er troost is in een leven na dit leven
en het normaal is dat je langzaamaan verstijft.

In al dat schrijven werden voorbeelden gegeven
van dik door dun en onvermijdelijke trouw.
Van mensen die niet anders konden en die bleven.
Precies zoals jij blijft bij mij en ik bij jou.

Ik had nog niets gezegd– had nog niet eens gestameld.
Wist niet waarom ik zou- en ook niet tegen wie.
Ik had een boekenkast vol oud papier verzameld.
M’n hele leven was een encyclopedie.

De hele Sante kraam was zomaar omgedonderd
toen iemand weten wilde wie ik dan wel was.
Ze las me- leest me nog– geen letter uitgezonderd
en is en blijft voor mij de liefste van de klas.