De zondeval.

Laat ik het nog eens proberen:
In den beginne schiep de Schepper het concept
van de totale ledigheid en hij vulde die ledigheid
met zijn dromen.
……………………

God droomde van een slot- met bruggen en kantelen.
Een hoge torenspits- van zuiver klatergoud.
Een plaats om zich in rust en stilte te vervelen.
De tijd stond stil- toch werd hij- onwaarschijnlijk oud.

De maalstroom had zijn eigen oorsprong diep gevroren.
Zijn geest lag in zichzelf gevangen – als gestold.
De aller eeuwigheid- lag stil- als ongeboren
tot over eindeloze einders uitgerold.

Het Niets en Niemendal – lag vorstvrij opgeslagen.
Gezekerd- waardevast- en vacuüm verpakt.
Dit al met al was één– gereed- en als voldragen. 
Ondeelbaar en volmaakt- volkomen en intact. 

En toen hij dan tot slot- na lang was uitgeslapen
schiep hij het allereerst het duister van de nacht en                         
kort daarna heeft hij het morgenrood geschapen                                          
en weer wat later nog- het avondrood bedacht.                                           

En een gestage stroom aan magische gedachten
zocht zich een weg vanuit zijn heerlijk hemelbed                            
naar wat al sinds een eeuwigheid had moeten
wachten op vorm- en klank- en kleur- ballet- en alfabet                                       

Hij vroeg zich daarna af- waarom het hem dan stoorde
dat er in zijn nabijheid- niemand ooit iets zei
en hoe het kwam dat hij nooit iemand zag of hoorde
en daarom lichtte hij- zichzelf voorzichtig bij..

En steeds nog niet van plan het eerste mens te maken-
kreeg hij die droom waarin hij droomde dat hij sliep.
Die droom waarin hij droomde- zonder te ontwaken                  
dat hij de hele sante-sode-rimram schiep. 

Zodoende zijn wij hier-tenslotte toch gekomen.
Te Werkendam- en Beesd- te Goor en Nijverdal.
Rondom een Hof van Heden- vol met appelbomen.
Het is hier druk geworden na de zondeval.