Dank U Deo Gratias.

Een dikke kikkerkerel zat op een reusachtig plompenblad
wat te rik-kikkeren en voor zich uit te kwaken.
Een mollig kikkerwijfje zat er moddervet en snotter glad te
worre-worren en kwor-kworretjes te slaken.

Het ging zoals dat meestal gaat. Die wat gebeurt gebeuren
laat- die springt er op boven op- ofwel wordt zelf besprongen.
Het werd een natte overdaad. Een overmaat aan vocht en zaad.
Het is al dikwijls tot vervelends toe bezongen.
………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias  voor mijn padvinderskompas.
Dank U voor en dank U na. Dank U wel voor Maxima.
…………………………………………………………………..
‘t Werd eind April- soms nog wat kil. De tochtsloot slingerde
zich stil in ruime bochten door de fraaie voorjaarsdreven.
Daar kwam uit louter kikkerdril en met wat warmte en Gods
wil- een heel bijzonder kikkerdikkopje tot leven.

Het had geen weet van paal of perk. Het was niet slim- niet
snel of sterk- het wist ternauwernood van onder of van boven.
Dat het bleef leven was Gods werk. Het was zijn hand vanuit
het zwerk. Is het geen zaligheid om zoiets te geloven?  
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias voor de mollen in het gras.
Dank U voor- en dank U na voor mijn Sanseveria. 
……………………………………………………………………
Het groeide op en bleef gezond schoon moord en doodslag 
rond-om-rond maar kwam al doende tot steeds duidelijker daden.
Vertrouwend op dat hecht verbond, die afspraak tussen kop en
kont om al wat eetbaar is- vooral niet te versmaden.

Het at- om niet te zeggen- vrat tot het drie centimeter mat.
Niet groter dan zo ongeveer een vingerkootje.
Maar goed voorzien van alles wat het om te leven nodig had.
Een prinselijke kleine kikker in zijn blootje.
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias voor de knopen aan mijn jas. Dank U
voor en dank U na  voor de keukentafella.
……………………………………………………………………
De sloot was eindeloos en koel. De morgen klaar- de avond
zwoel. De lente ging- de zomer kwam en weer wat later was 
er dat onbestemd gevoel. Dat vaag verlangen naar een doel.
Een beeld van schaduw- ruimte- licht- en helder water.

De vlucht naar elders was massaal. Een exodus- een oud
verhaal. Een soort van uittocht uit de Kikkerhof van Eeden.
Het werd hem meer dan menigmaal tot op een teentje na fataal.
Hij werd net niet vertrapt en net niet overreden.
…………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias voor ons fraaie dakterras
Dank U voor en dank U na voor die krat Bavaria.
………………………………………………………………………………
De snelweg over- tig keer hip en vanuit stilstand in een wip
over het fietspad- door de berm- langs landerijen.
Een weergaloze egotrip. Een minuscule groene stip
te midden van gewas en vlinders- bloemen- bijen.

En zijne hoogheid- zeer kordaat- kwam waar ik woon- tot in
mijn straat en aangetrokken door mijn exclusieve rozen
zag hij na vorstelijk beraad in zo een tuin geen enkel kwaad
en hij besloot daarom zich even te verpozen.
………………………………………………………………..
Dank U Deo Gratias voor mijn nieuwe nokkenas.
Dank U voor en dank U na. Dank U voor mijn D.N.A
…………………………………………………………………
De lucht was vol van zoete geur. De dag- het uur vol farce
majeur. Geen goed moment om waar dan ook aan te beginnen.
Het had wel wat van willekeur. Ik opende de buitendeur en
ongemerkt glipte die kikkerprins naar binnen.

Zo ging dat ongeveer en toen-  wipte dat kleinood in een schoen.
Mijn omgevallen schoen die op hem zat te wachten.
Als men niet weet- wat kan men doen? Ik kreeg helaas geen
visioen. Zette mijn schoenen weg en recht uit mijn gedachten.
………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias. Dank U voor mijn pancreas
Dank U voor en dank U na voor mijn psychofarmica. 
………………………………………………………………….
Zijn dood heeft mij met smart vervuld. Mijn ziel in droefenis
gehuld. Heel dit gebeuren voegt dit falen tot een zonde.
De zonde van nalatigheid dat struikelpad van onze tijd.
Van hier tot daar- van Lutjebroek tot Dendermonde.
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias. Ook al komt het niet te pas- dank U voor
en dank U na- voor mij mondharmonica.
………………………………………………………………