Ga van mijn bult.

Vaarwel aan alle holle vaten – automaten.
Ik ga op reis naar lotgenoten in de nood.
Ver van de bollenpolder vol met bureaucraten.
Op zoek naar één klein beetje leven vóór de dood.

Ik ben vermoeid tot diep in mijn verkalkte knoken
en zit verrukt terneer in lome ledigheid.
Mijn wil om niets te willen is nog ongebroken
van ’s morgens vroeg tot rondom rond de sluitingstijd.

Ja – al mijn wegen waren meestal wat luidruchtig
en licht ontuchtig maar zelfzuchtig bovenal.
Ik ben van alles al geweest maar nooit godsvruchtig.
Dus vrees ik niet dat ik de Heere vrezen zal.

Reeds vroeg ontkwam ik al de toorn des Heren Vrezers.
En psychiaters – dominees – een haptonoom.
Aan saters – paters en een stoet gebedsgenezers.
Aan ECI – Neckermann – Wehkamp en Overtoom.

Ik was te gast in veel kastelen en paleizen
waarin vandaag de dag geen schillenboer gelooft.
Dus waag het niet mij en de mijnen na te wijzen.
Mijn opposanten zijn verbannen of onthoofd.

Wees dus voorzichtig met uw onbehouwen klompen.
Stoot niet met beide voeten tegen mijn gemoed.
Wil niet staan trekken – douwen – duwen – stampen – stompen.
En doe de groeten aan uw sproeten – Wees gegroet.

Kaninefaten – Saksen – Franken – Batavieren…
Het is niet koosjer in uw keukentafel la.
Het ruikt er naar een glazen potje vol met pieren.
Het smaakt naar haring door de chocoladevla.

En alle hele – maar ook alle halve zolen….
ga van mijn bult en scheld mijn laatste schulden kwijt.
Ik ging waarachtig tachtig keertjes door uw molen.
Ik bid u: Laat ons scheiden eer de dood ons scheidt.

Laat mij zolang mijn ziel in lijdzaamheid bezitten.
Laat mij de vreugde van een glas gedistilleerd…
mijn huisje witten en het onkruid onder spitten
en weer verleren wat ik eerder heb geleerd.