Wikken en wegen.

Vrij ben ik-  en ik ben mondig.
Wie zegt mij wat fout is of zondig?
De oude sjablonen zijn langzaam versleten
maar denken dat bleef en dan leidde tot weten.
Dus zeg ik het vrijuit en bondig:
Vrij ben ik-  en ik ben mondig.

Vrij om te wikken en wegen.
Niet om de rede verlegen.
Meer dan als wat dan ook op deze aarde
is rede als van een onschatbare waarde.
Aldus zij gezegd en gezwegen
in vrijheid van wikken en wegen.