En heel diep…

De ledigheid kon niets beginnen
en kende noch buiten noch binnen.
Ook was er geen boven of onder
maar wel het uitzonderlijk wonder
van om er zichzelf te verzinnen.

En heel diep- vanuit het onzegbare niets
daar kwam plots een holbolle beer op een fiets
en die had er de tijd uitgevonden….
daar het lot van de mens aan verbonden…
en zodoende dan was er toch onverwacht iets.

En hij sprak tot de blinden en doven,
liet zich prijzen en laven en loven,
om alvast aan zijn hemel te wennen
en die hogere sfeer te herkennen
klom hij af en toe even naar boven.