Angelina was nog mooier dan haar kleren.
           Dus ik vroeg haar of ze bij me kwam logeren.
                     Want ik had mijn hart verloren.
                         Was tot ver over mijn oren
              hulpeloos- en meer dan hopeloos verliefd.
            Dus ik schreef: kom toch logeren alsjeblieft.
         
           Nog veel mooier was zij dan in al mijn dromen.
         Ik had niet verwacht dat zij ook echt zou komen
          maar zij nam nog zelfs haar groentetuintje mee.
                  Ik zei: Angelina- wat een goed idee!

              Even later zei ze: Kom ik moet weer gaan!
          Door de wolken en dan driemaal rond de maan!
                En als dat me lukt tot aan de lentezon!
          En daar ging ze- hangend aan haar luchtballon.
           En ik riep nog of ze mij een brief wou schrijven.
             En of ze alsjeblieft nog even hier wou blijven.
              Maar ze wilde niets meer horen en ze vloog
                door de witte wolken- richting regenboog.

       En ik stuurde haar nog snel een witte wolken schaar.
         Want die witte wolken zijn een levensgroot gevaar.
        Je kunt er in verdwalen en dan voorgoed verdwijnen.
        En heel je leven lang de zon niet meer zien schijnen.
            Van Angelina heb ik nooit meer wat vernomen.

       Het was niet echt- ik had gewoon wat liggen dromen.