Ode aan mijn lief. (1)         

Ik mag dagen lang verdwalen.
Ik mag stijgen en weer dalen
en ik mag van jou ook malen       
als de wieken in de wind.                

En je zegt me zonder dralen
al mijn fouten en mijn falen
maar zegt ook in alle talen       
dat je me bemint.         

Als we ergens blijven steken
en we zouden moeten breken
is dat liefste nog geen teken       
dat ik niet meer van je hou.

Als het voorjaar is geweken
en de zomer is verstreken
zal ik niet zijn uitgekeken
op de liefde en op jou.      

Ode aan mijn lief (2)

Daarginder in het donkerblauw
heeft er de dag zich al gemeld.
Allang is dat moment voorspeld.
Ik droom nog steeds van jou.

Het gras is nat en zwaar van dauw.
De morgenster is al vervaagd.
De neveldekens zijn verjaagd.
Ik droom nog steeds van jou.

Dan kom jij wondermooie vrouw
en geeft mijn nieuwe dag een naam
en laat hem binnen door het raam.
Ik droom nog steeds van jou.

Je weet hoeveel ik van je hou.
Daar is geen twijfel- is geen vraag.
Toch is het al weer meer vandaag.
Ik droom nog steeds van jou.

Zelfs als de zon niet komen zou….
de reis naar ’t westen niet aanvaardt
dan blijf je in mijn droom bewaard
en droom ik nog van jou.