Gedachten over eeuwigheid.        

Zorgt er de eeuwigheid voor licht       
over dit hemelse gewelf?                
Leidt dat tot inzicht en tot zicht
en gaat dat zogenaamd vanzelf ?

Is eeuwigheid als wel gedacht
een eindeloze lange lijn?
Een zoete droom als door een nacht
van ooit tot nooit of niet meer zijn?

Is eeuwigheid een vrije val
zo diep en hoog als lang of breed?
Als door een grenzeloos heelal
en als voor niemand nog een weet?

Is eeuwigheid een soort van tij
zoiets als wat de Wadden voedt
en ook al gaat dat nooit voorbij
wat was er eerder- eb of vloed?

Is eeuwigheid zoiets als wind?
Een stroom die alle tijden draagt?
Geen oorsprong of een einde vindt
maar wel de wil tot weten daagt?

Is eeuwigheid een woestenij
waar ik met stom- of blind geluk
als op een schrale zomer wei
mijn late speelse dagen pluk?
…………………………………………….

Maar hoe dan ook- het blijft vandaag
en ondertussen sta ik stram
en stel ik vraag na vraag en vraag
waarop tot nu geen antwoord kwam.

De zon gaat onder– geen respijt.
Een voetstap op het natte zand.
Gedachten over eeuwigheid.
De Noordzee ruist en wast het strand.