Waarheen ik wil.

Papier en pen- ik trek een spoor van speelse lijnen
en zoek en vind weer perspectief ……
en inzicht- en het zoet gerief…..
van om tersluiks naar mijn verdwijnpunt te verdwijnen…

naar de dimensie van het onvoltooide ergens.
Geen horizon- geen evenaar
geen polen en geen hier of daar.
Al wat er is– is altijd overal en nergens.

Zoals de stilte in een ruimte vol gedachten
die niet gevangen in de wet
van ratio of alfabet
op de verbeelding van de sprakeloze wachten.

Er lopen niet te schatten zilverwitte draden
naar sterren aan een firmament
en werelden die niemand kent
en alles dat daar achter nog weer is te raden.

En er zijn wonderlijke klanken en kastelen.
Er is dat eeuwig labyrint
dat nergens eindigt of begint
en waar om elke bocht iets staat om mee te spelen.

En dan nog dromen en momenten van ontwaken.
Volkomen helder- strak en stil
en ik kan gaan waarheen ik wil
over de verse sneeuw zonder een spoor te maken.

Er is geen tijd- geen toekomst en dus geen verleden.
Er is alleen die lange duur
soort van oneindig kosmisch uur.
Geheel omlijst met constant alomvattend heden.

Papier en pen- ik trek een spoor van speelse lijnen
en zoek en vind weer perspectief ……
en inzicht- en het zoet gerief…..
van om tersluiks naar mijn verdwijnpunt te verdwijnen.

(de foto is door Nena van der Lijke genomen)