Johanna Frederika van der Lijke Prins.

Het is inmiddels april 2021 en zestig jaren geleden dat ik als zeventienjarige lichtmatroos op de coaster Capri ergens in Zweden- tussen Kramvors en Lulea te horen kreeg dat de moeder van mijn vader was overleden.
Oma Johanna had het gebracht tot de leeftijd van negenentachtig
jaren. Voor mij was- en is zij een liefdevol baken. Van vlak tot mijn derde tot halfweg voorbij mijn zesde levensjaar groeide ik op in haar gastvrije huis aan de Javalaan 2 te Apeldoorn .

Oma Frederika.

Oma ’s mooie kamer blonk van koper en kristal
en er lag een donkerrode loper in de hal.
Een kelder met plavuizen
en een zolder voor de muizen
en ik weet niet hoeveel koffers al met al.

Want daar stond wat zij bewaard had
en haar leven lang vergaard had.
Kisten vol herinneringen.
Allerhande dolle dingen
en zo kreeg ik langzaam weet
van een tijd vol lief en leed
waarin nog hier en daar een postkoets reed.

Daar stond nog opa’s wandelstok.
Daar hing nog opa’s wapenrok
want in die lang vervlogen tijd
zocht grootvader zijn zaligheid
tot aan de rang van kapitein
in dienst van Hare majesteit.
Precies zoals een kapitein moest zijn.

Ik hoefde me niet te vervelen.
Als ik buiten niet kon spelen
had ze boeken vol met plaatjes
en een doos tinnen soldaatjes.
Werd de kamer tegelijk
speelplaats en een wereldrijk
en altijd was er wel die schaal met chocolaatjes.

Ja ze was vaak veel te goed
vol geduld hield ze me zoet.
Maar het was toch ook wel fijn
dat ik bijna alles mocht.
Soms doet het me nog wel pijn
maar het heeft zo moeten zijn
dat ik de speeldoos die ik erfde heb verkocht.

En haar oude lapjeskat
had ze altijd al gehad.
Want die was een jaar of elf.
Dat was ouder dan ik zelf.
Oma -vroeg ik op haar schoot-
Oma wanneer ga je dood.
Ben ik dan misschien een beetje groot.

En al kon ze soms vergeten
of in eensklaps niet meer weten
waar ze iets had neergelegd….
het kwam altijd weer terecht.
En ze schonk de dominee
kokend water zonder thee
en ze wist niet wat ze net nog had gezegd.

En zo heeft ze bij haar leven
van een redelijk pensioen
meestal heel wat weggegeven
want ze was in goeden doen.
En zo leefde ze tevreden
meestentijds in het verleden
in haar goede- oude- jonge tijd van toen.

Oma- je was wijs en waardig
ook al heb je mij verwend.
Je was bovenal rechtvaardig.
Ja zo heb ik jou gekend.
Je was vroom en zeer rechtschapen
en zo ben je ook ontslapen.
Ik weet zeker dat je in de hemel bent.

……………….