Al wat er toe doet                                   
……………………………………………….
Zo lang als het woord zich kan heugen
zo lang voegt het zich in de rij
en kiest het voor waarheid of leugen.
Dat gaat op en neer met het tij.
……………………………………………….
Leugen verlaag mij niet.
Leugen behaag mij niet.
Maak dat ik jou niet uit luiheid verdraag.

Waarheid verstoor mij dan
luister- verhoor mij dan.
Maak dat ik iedere dag naar jou vraag.

Leugen besmet mij niet.
Leugen belet mij niet
dat ik mij enkel aan waarheden waag.

Waarheid bevraag mij dan.
Vraag uit en daag mij dan.
Doe mij de feiten en geef mij de laag.
…………………………………………..
Het woord vond de wil te ontwaken
en zocht naar een lenige tong.
Zo werd ooit het woord tot een baken…
een lied van verlangen dat zong.
……………………………………………..
Leugen verleidt mij niet
kwijt of bevrijdt mij niet
van wat me voorkomt als simpele plicht.

Waarheid verlicht mij dan.
Laat mij doen wat ik kan.
Wijd open ogen die vangen het licht.

Leugen laat af van mij.
Laat mijn geweten vrij.
Ruim genoeg woorden aan leugens verkwist.

Waarheid geloof in mij
de filosoof in mij
wil dat de waarheid geen tel wordt gewist.
……………………………………………………..
En laat mij de woorden dan rijgen
tot ketting van bitter en zoet.
Van horen- van zien en van zwijgen
maar zeggen: Al wat er toe doet.