Genesis

Op mijn regelmatige verzuchting van:
“Hoe heeft dit alles toch zo ver kunnen komen”-
dacht ik bij de Heer Wittgenstein een antwoord
te zullen vinden en ik las……
Die Welt ist die Summe aller Tatsachen.
Ik dacht hier dagen lang over na en kwam toen tot
een wat magere conclusie.

Samengevat: De wereld is de som van alle feiten
sprak Ludwig- Josef- Johann Wittgenstein.
Ik zeg: Dat geiten keuteldropjes schijten-
ligt voor de hand- en op dezelfde lijn.
(Maar ik blijf proberen om de wereld te doorgronden.)

………………………………………………………………………….

God woonde in een slot met bruggen en kantelen.
Een hoge torenspits van zuiver klatergoud.
Een plaats om zich in rust en stilte te vervelen.
De tijd stond stil- toch werd hij onwaarschijnlijk oud.

De maalstroom had haar eigen oorsprong diepgevroren.
De geest lag in zichzelf gevangen- als gestold.
De eeuwigheid lag stil- oneindig ongeboren
en toch tot oeverloze einders uitgerold.

Het Niets en Niemendal lag vorstvrij opgeslagen.
Gezekerd- waardevast- en vacuüm verpakt.
Dit al met al leek één– gereed- en als voldragen. 
Ondeelbaar en volmaakt- volkomen en intact. 

Maar toen hij eindelijk na lang was uitgeslapen
schiep hij het allereerst het maanlicht voor de nacht.                         
En kort daarna heeft hij het morgenrood geschapen                                          
en weer wat later nog het avondrood bedacht.                                           

En een gestage stroom aan magische gedachten
zocht zich een weg vanuit zijn heerlijk hemelbed.                            
Naar wat al sinds een eeuwigheid had moeten wachten
op vorm en klank en kleur- ballet en alfabet.

Hij vroeg zich daarbij af – waarom het hem dan stoorde
dat er in zijn nabijheid niemand ooit iets zei.
En hoe het kwam dat hij nooit iemand zag of hoorde
en daarom lichtte hij zichzelf voorzichtig bij.

Niet meer van zins om nog een eerste mens te maken
kreeg hij die droom waarin hij droomde dat hij sliep.
Een droom waarin hij droomde zonder te ontwaken
dat hij de hele Sante-Sode-Rimram schiep.

Zodoende zijn wij hier tenslotte dan gekomen
Te Werkendam- en Beesd- te Goor- en Nijverdal.
Rondom een Hof van Heden – vol van zoete dromen.
Het is hier druk geworden na de zondeval.