foto’s: Tinie Hoek

         Heerlekhaid.

Laand van iezeg onverschil.
Sund de tied dat ik die kin
vroag ik nait meer wat ik wil.
Vroag ik nait meer wel ik bin.

Vroag ik nait meer wat ik wait
troost mie dien verloatenhaid.

Laand van duuster en van licht.
Sund de tied dat ik hier kom
hol ik die veur t aangezicht.
Vroag ik ook nait meer – woarom.

Vuil ik weemoud – gain verdrait
troost veur aal vergankelkhaid.

Laand dat aaltied bie mie blift
van wat ooit nog wezen zel
staait in t veuren niks op schrift.
Is gain hemel – is gain hel.

Is n laand dat – Norge hait.
Eerlek – heerlek – heerlekhaid.

……………………………………………………

Omtrint om de vattien doagen op dit stee n gedicht(je)
en foto ’s van n biezunder- of mooi stee woaraarns in t
hoge noorden.
(Goa veur meer Rondjes Noord noar dagbouk en scroll
omdeel.)
…………………………………………………….

Diepste zin

Het water – eerst bevroren
ontdooid nu – als herboren.
Verenigt zich en duikeldanst
als met een regenboog omkranst.
Geen druppel gaat verloren.

Zo stort het zich de dalen in
vindt in de zee de diepste zin.
Dat maakt de cirkel steeds weer rond.
Met eeuwigheid als achtergrond
op weg naar het begin.