Die zullen verdergaan.

Wij zijn van moeder aarde
die draaiend om haar as
hier al het leven baarde
en ooit er nog niet was.

Wij zijn als het verschijnen
als van de zon en maan.
Maar ook als het verdwijnen
van wat niet blijft bestaan.

Het lot heeft de gordijnen
nog lang niet dicht gedaan.
De jouwen en de mijnen
die zullen verder gaan.

Wel te rusten lieve lief.

Wil niet omzien meer- niet praten
en laat zorgen ons verlaten.
Laat de nacht de dromen kleuren
tot een feestelijk gebeuren.

Morgen- net voordat het licht is
maar de dageraad in zicht is
dan vertel ik jou die dromen.
Laat de zoete slaap nu komen.

Wil niet omzien meer- niet praten.
en laat zorgen ons verlaten.  

Laat mij de vreugde.

De meeste van mijn wegen waren
nogal luchtig
en licht ontuchtig maar zelfzuchtig
bovenal.
Ik ben van alles al geweest  maar nooit
godsvruchtig.
Dus vrees ik niet dat ik De Here vrezen
zal.

Laat me nochtans mijn ziel in zaligheid
bezitten.
Laat me de vreugde van een glas
gedistilleerd.
Laat me mijn huisje witten- onkruid
onderspitten….
en weer verleren wat ik eerder heb geleerd.    

Utopia

Ik wachtte tegen beter weten
bij het proletariaat.
In het spoor van de profeten
met hun eindeloos gepraat
lusteloos en volgevreten
op de rode dageraad.

Liet me jarenlang betalen
werkte nijver en kordaat.
Bouwde mee aan alle kwalen
van de snelle welvaartstaat.

Laat me dus nu mediteren
bij een glas gedestilleerd
want dat kan ik wel waarderen
en het valt ook niet verkeert
nu ik langzaam leer verleren
wat ik eerder heb geleerd.

Prangende vraag

Plaats waar de branding mijn zwijgen ontmoet.
Enkel de zee met dat bruisend refrein.
Wonder mooi oord waar geen woord er toe doet.
Van eb en vloed en het zijn om te zijn.

Plaats van verwondering als van een kind.
Mantra die als door mijn aderen bruist.
Waar mijn gedachten verwaaien in wind.
Huis waar de eeuwige eeuwigheid huist.