Archief veur september, 2019

Rondvaart Crowdfunding (Knipschudden)


Moi lu !

Oaflopen zundag 15 September haren wie ’n rondvoart deur ’n Daam veur de crowdfunders dij zok doar veur opgeevm haren.
‘k Heb der slim van genoten !
Aalmoal nog eevm stief bedankt veur joen biedroagen aan ’t knipschudden !
Wie haren ’t zes weken aan tied mor ’t streefbedrag was al in twij weken veumekoar !

’t Spaigelploatje onner de noam van “Hans 75” is zowat veur de bakker en presentoatsie is ankom 23 November in Kabzeël (- Appingedam). Ie binnen din vanzulf van harten welkom.
(Mor meld joe’ van te veuren wel eevm aan)

Aanmelden

Doames Heren – joen woarderen
en vanzulf joen investeren
dee mie goud – mien dank is groot.
Groder as ’n rondvoartboot.

Moi !

 

Rondje Noord 147 – Bergen Noord Holland 2012


As wie nog eevm wachten

Dij van ons aigen D.N.A
scheert domt over de wereldbol
haildaal van Nicaragua
landt zai oeteindelk op Schiphol.

Wie wazzen heur n haalf joar kwiet.
Mor nait oet ons gedachten.
En mörn komt ons iepmkriet
as wie nog eevm wachten.

’t Was twinneg groaden doar omtrent!
Dat is gain flaauwekul.
Te hopen dat zai hier weer went.
’t Is twinneg ONDER nul

………………………………………………………………….

Sprookje

Vertel mij dan van Bergen
van reuzen en van dwergen.
Vertel mij van de noordzeekant
en dat tot steen bevroren strand.

Van sprookjes en van sagen
en wit winterse dagen.
Van met een blikken kar op reis
over een vloer van sneeuw en ijs.

Van stuifsneeuw bijtend koud en rul.
Van achttien graden onder nul.
Vertel mij van die strakke lucht.
Die winter- ouderwets geducht.

Van suiker op de daken
dat smetteloze laken.
Vertel mij dan van Bergen.
Van reuzen en van dwergen

……………………………………………………………………………

Ainmoal in omtrint vattien doagen op dit stee twij
gedichtjes. En ain of meerdere foto ’s van Tinie der bie tou.
Foto ’s en gedichtjes vertellen joe wat over n biezunder
of wondermooi stee woaraarns in n noordeleke regio.
Goa veur meer Rondjes Noord noar Dagbouk en
scroll omdeel.

De hotelgasten en hun jongste dochter als excuus

Om onze jongste dochter na een afwezigheid van bijna een half jaar zondag
v an Schiphol af te kunnen halen, rijden wij al op vrijdag door een ijzig landschap.
Onderweg naar Bergen (Noord – Holland) stoppen we bij het monument op de
Afsluitdijk om er koffie te drinken.
Het IJsselmeer ziet er uit zoals wij ons Spitsbergen voorstellen. Het meer is stijf
bevroren. Zo ver het oog reikt ligt het er onwerkelijk bij. Een eenzame en barre
woestenij en er waait een splijtende wind.

Hoewel we behoorlijk gekleed zijn op deze omstandigheden, houden we het buiten
niet langer dan vijf minuten uit. De ijle witte winterzon betovert de ruwe ijsmassa
en we twijfelen heel even of we werkelijk in Nederland zijn.
Het hotelletje in Bergen is even zoeken maar blijkt later die dag de vier sterretjes
zeer waardig.
De bediening is van een natuurlijke vriendelijkheid en de kamer op  de derde
verdieping is zo heerlijk onpersoonlijk als een hotelkamer nu eenmaal hoort
te zijn. Eén van de ramen ziet uit op de nok van het belendende pand en rond de
opening van een der schoorstenen heeft zich een tweetal kraaien geschaard dat
zich koestert aan de warme luchtstroom.
De tocht naar dit verwen-oord voerde over besneeuwde wegen en een wit besuikerd
landschap. Bezien vanaf om het even welke snelweg is ons land verre van mooi maar
de besneeuwde velden vergoeden veel.
Voorafgaand aan het diner zitten we bij de open haard wat bij te komen van de reis.
Die haard brand op gas en de vlammen krullen zich speels rond houtkleurig
keramisch materiaal. Pure nep natuurlijk want de geur van brandend hout en het
geknetter en gespat van vonkjes ontbreken. Maar toch vonkt het tussen ons al gauw
van de ideeen en de fles rode wijn die daaraan te pas komt wakkert de brainstorm nog
wat verder aan.

Stuk voor stuk hebben de plannen betrekking op fotografie – websites – fotoboeken –
vertalingen van Nederlandstalige teksten naar het Gronings en omgekeerd. Kortom:
Een springvloed aan inspirerende plannen.
Wij spreken af om ze één voor één kort en bondig te omschrijven en ze op een soort
van wensenlijstje te plaatsen. Al met al zien wij kans om dat weekend het nuttige met
het aangename te verenigen en de wandeling op zaterdag over het bevroren strand levert
onaards fraaie taferelen en onwezenlijke staaltjes van fotografie.
De ondiepten en natte gedeelten van het strand bij Bergen aan Zee zijn stijf bevroren en
glanzen in de winterzon. Op twintig meter van de duinen is de vloed tot stilstand
gekomen. Achter die lijn heeft een laagje sneeuw het rulle zand bedekt. De duinen lijken
daardoor op afstand te bestaan uit hoog opgewaaide bergen stuifsneeuw. Nooit eerder
zagen wij het Noordzeestrand in deze wintertooi.
De felle kou dringt geleidelijk door Jantina ‘s handschoenen naar haar vingertoppen en
ondanks mijn sneeuwlaarzen en twee paar ski-sokken tintelen mijn tenen.

We maken veel foto ’s van al het ongewone en uiteindelijk bestellen we dampende
muntthee en verse snert bij het strandpaviljoen, dat wanneer we er arriveren, een
ogenblik kampt met een bevroren waterleiding.

Jantina ontekt later die dag op het internet, dat de minimum temperatuur die nacht,
ergens in Overijssel is gezakt tot -22 C. In de krant lezen wij dat het sneeuwfrontje dat over
Nederland is getrokken het hele land (en vooral het westen) verkeerstechnisch heeft ontregeld.
De aanblik van het Noord-Hollandse zeestrand doet ons qua sfeer denken aan de Noordse
werelden die we tot dusver bezochten. (De Noordkaap midden juni, een jaar eerder en IJsland
twee jaar eerder in oktober.)

Wanneer we op Schiphol staan te wachten op het verschijnen van onze jongste zeg ik: Ons
kind loopt risico op een kultuurshock. Stel je voor: Je reist binnen 24 uur van een tropisch
land met een gemiddelde temperatuur van 35 graden C,  en waar je bovendien bijna een
half jaar hebt vertoefd, naar een winterse wereld met overdag een bleek zonnetje en een
dagtemperatuur van -7

Eindelijk……….. daar komt ze dan door het poortje. Met blote voeten op plastic teenslippers
Haar toestel vanuit Madrid had om te beginnen een vertraging van een half uur maar
ook de afhandeling na de landing duurde ongewoon lang met als voornaamste oorzaak dat
haar bagage zoek was en uiteindelijk bleek niet te zijn meegekomen.
Op de reis naar huis worden we door onze dochter bijgepraat over het leven in tropisch
Nicaragua. We beseffen deelgenoot te zijn van een wonderbaarlijk millennium. Een
tijdsgewricht met de dynamiek en de bruis van de Niagara waterval en het tempo van
een jaguar op snelheid.

Wanneer we drie uur daarna thuis zijn gekomen worden we al gauw gebeld vanuit
Schiphol door een juffrouw die laat weten dat de bagage inmiddels met een ander
vliegtuig is gearriveerd en maandagmorgen thuis bezorgd zal worden. Eind goed al
goed – en de vaste familieclan druppelt even later gestaag binnen en beleeft een
levendige- en smakelijke namiddag en avond ter ere van het blijde weerzien.

Vrouwenvereniging Scheemda 28 November 2019


Op Dunderdag 28 November 2019 zel der te doun wezen
in Nij Scheemda.
’t Is besloten (’t Waar en Waarkunst) Volle bak – n oavend veur
zesteg tot tachteg vraauwen. ‘k Heb doar eerder van mie heuren
loaten en ik kiek der noar oet omreden vraauwlu kinnen
duchteg reveln mitnaander mor as ’t der op aankomt kinnen zai
ook  meroakels goud luustern.
Mooi man- aaltied weer n oetdoagen.
Tied is nog nait bekend mor ik dou n gok: Van 20.00 tot 22.3o