Ien Noordzee – dat verdronken laand
Stoan honderddoezend poalen
De vöddels vast ien slik en zaand
Nooit zel der ain verdwoalen
Dat volk – de koppen stief en stoens
Ien ordeleke riegen
Tot sikkom aan de paviljoens
Dut niks as heurboar swiegen
Dreug valen of ten onder goan
En weden en verkeren
Ien wotter onder zun en moan
En stoadegaan verweren