Zorg dat zij ontdooit.

De toekomst ligt in het verschiet
Al grenst zij aan het heden.
Een overkant – een grensgebied
voorzichtig te betreden.

Want daar staan tegen wil en dank
in rijtjes keurig op een plank
de diepgevroren blikjes
van alle jij- en ikjes.

Ik hoop dat je er niet van schrikt
maar alle tijd blijkt ingeblikt.
Van elke vroeg – of later dag
van zaterdag tot zaterdag.

Aanvaard je lot in lijdzaamheid.
Aanvaard die diepgevroren tijd.
Toekomend onvoltooid
en zorg dat zij ontdooit.

Tijden van…

Tijden vol leven en tijden vol lust
Tijden van stilstand en tijden van rust
Als ik mezelf en ook jou dan wat mis
Wil dat dan zeggen dat er niets meer is

Tijden waarin ik wel wist wat ik wou
Tijden waarin jij wel eventjes zou
Wat toch een tijden van mij en van jou
Voel ik wel echt hoeveel ik van je hou

Ga je studeren of neem ik een baan
Doen we nog iets hier of is het gedaan
Zal ik misschien nog een zijweg in slaan
Gaan we weer verder of blijven we staan

Jij die nog altijd de enige bent
Die me tot diep in m’n binnenste kent
Soms zijn we één ook al zijn we dan twee
Allebei eenzaam en niet zo tevree

Tijden van welvaart – van boter op brood
Tijden van whisky – van bier en de goot
Altijd weer tijden zolang als ik leef
Voel ik wel echt hoeveel ik om jou geef

Tijden vol leven en tijden vol lust
Tijden van stilstand en tijden van rust
Als ik mezelf en ook jou dan wat mis
Wil dat niet zeggen dat er niets meer is

Dank U Deo Gratias.

Een dikke kikkerkerel zat op een reusachtig plompenblad
wat te rik-kikkeren en voor zich uit te kwaken.
Een mollig kikkerwijfje zat er moddervet en snotter glad te
worre-worren en kwor-kworretjes te slaken.

Het ging zoals dat meestal gaat. Die wat gebeurt gebeuren
laat- die springt er op boven op- ofwel wordt zelf besprongen.
Het werd een natte overdaad. Een overmaat aan vocht en zaad.
Het is al dikwijls tot vervelends toe bezongen.
………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias  voor mijn padvinderskompas.
Dank U voor en dank U na. Dank U wel voor Maxima.
…………………………………………………………………..
‘t Werd eind April- soms nog wat kil. De tochtsloot slingerde
zich stil in ruime bochten door de fraaie voorjaarsdreven.
Daar kwam uit louter kikkerdril en met wat warmte en Gods
wil- een heel bijzonder kikkerdikkopje tot leven.

Het had geen weet van paal of perk. Het was niet slim- niet
snel of sterk- het wist ternauwernood van onder of van boven.
Dat het bleef leven was Gods werk. Het was zijn hand vanuit
het zwerk. Is het geen zaligheid om zoiets te geloven?  
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias voor de mollen in het gras.
Dank U voor- en dank U na voor mijn Sanseveria. 
……………………………………………………………………
Het groeide op en bleef gezond schoon moord en doodslag 
rond-om-rond maar kwam al doende tot steeds duidelijker daden.
Vertrouwend op dat hecht verbond, die afspraak tussen kop en
kont om al wat eetbaar is- vooral niet te versmaden.

Het at- om niet te zeggen- vrat tot het drie centimeter mat.
Niet groter dan zo ongeveer een vingerkootje.
Maar goed voorzien van alles wat het om te leven nodig had.
Een prinselijke kleine kikker in zijn blootje.
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias voor de knopen aan mijn jas. Dank U
voor en dank U na  voor de keukentafella.
……………………………………………………………………
De sloot was eindeloos en koel. De morgen klaar- de avond
zwoel. De lente ging- de zomer kwam en weer wat later was 
er dat onbestemd gevoel. Dat vaag verlangen naar een doel.
Een beeld van schaduw- ruimte- licht- en helder water.

De vlucht naar elders was massaal. Een exodus- een oud
verhaal. Een soort van uittocht uit de Kikkerhof van Eeden.
Het werd hem meer dan menigmaal tot op een teentje na fataal.
Hij werd net niet vertrapt en net niet overreden.
…………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias voor ons fraaie dakterras
Dank U voor en dank U na voor die krat Bavaria.
………………………………………………………………………………
De snelweg over- tig keer hip en vanuit stilstand in een wip
over het fietspad- door de berm- langs landerijen.
Een weergaloze egotrip. Een minuscule groene stip
te midden van gewas en vlinders- bloemen- bijen.

En zijne hoogheid- zeer kordaat- kwam waar ik woon- tot in
mijn straat en aangetrokken door mijn exclusieve rozen
zag hij na vorstelijk beraad in zo een tuin geen enkel kwaad
en hij besloot daarom zich even te verpozen.
………………………………………………………………..
Dank U Deo Gratias voor mijn nieuwe nokkenas.
Dank U voor en dank U na. Dank U voor mijn D.N.A
…………………………………………………………………
De lucht was vol van zoete geur. De dag- het uur vol farce
majeur. Geen goed moment om waar dan ook aan te beginnen.
Het had wel wat van willekeur. Ik opende de buitendeur en
ongemerkt glipte die kikkerprins naar binnen.

Zo ging dat ongeveer en toen-  wipte dat kleinood in een schoen.
Mijn omgevallen schoen die op hem zat te wachten.
Als men niet weet- wat kan men doen? Ik kreeg helaas geen
visioen. Zette mijn schoenen weg en recht uit mijn gedachten.
………………………………………………………………….
Dank U Deo Gratias. Dank U voor mijn pancreas
Dank U voor en dank U na voor mijn psychofarmica. 
………………………………………………………………….
Zijn dood heeft mij met smart vervuld. Mijn ziel in droefenis
gehuld. Heel dit gebeuren voegt dit falen tot een zonde.
De zonde van nalatigheid dat struikelpad van onze tijd.
Van hier tot daar- van Lutjebroek tot Dendermonde.
……………………………………………………………………
Dank U Deo Gratias. Ook al komt het niet te pas- dank U voor
en dank U na- voor mij mondharmonica.
………………………………………………………………

Wadwerderweg

‘t Waas ‘n mooie zundagmörn.
Niks gain swoareghaid of zörgen.
Nog gain moeske op de Wadwerderweg.
‘t Was nog vroug – mor al waarm.
Hail aan kaant in de baarm
zat ’n slak zunder hoeske – wat ’n pech!
Hai was hailendaal oet ’t stuur.
Mor hai ging veur ’t oaventuur.
En hai kraabde en hai schraabde zien verstaand.
Nam ’n roam – hail sekuur van ‘n meter in ’t uur
want zien hoeske dochde – waas an aanderkaant.

Mor wel kwam doar om de bocht?
Kiek es aan– dat haar ‘k wel docht.
Dat was Wietse mit zien fietse an de haand.
Van zien zien vaste stek in kroug
haildaal lopendes noar t loug
mit de piepen vol en mit ‘n lekke baand.
Haar dij slak op zien pad
dou zien hoeske nog had
den waas ’t dou waik wel zeker- kepot!
Nou ging ‘t net nog mor goud.
Dat wil zeggen – ain vout –
kneep hom ‘t achterste ìndje aan mot!

‘t Slakje nog nait op stee –
haar in tied gain idee
waas zokzulf nog mor amper gewoar.
Keek nait rechts – keek nait links –
kroop gestoadeg hail slinks
aal mor deur – nait bewust van gevoar.
Wel kwam doar om de bocht?  
Here- dat haar ‘k wel docht.
Mit ’n noodgaang – gewoon idioot.
Dat was Jaan – van Tan Jo
in zien ol Deux Cheveau
van het front – veur de daaiern- in nood!

Net geliek doar Jaan gaait –
net geliek doar Jaan staait –
vlaigen koien en peerden deur ’t droat.
Kriegen kikkers ’n schrik.
Valen hounder van ’t rik…
Doun zolt heerns zokzulf van de groat.
Dou hai ‘t slakje vernam
gooide Jaan aal zien gram
en gewicht mit geweld op de rem.
Kwam tot stilstand in dook
stank van rubber en smook
‘t aarme daaier zat net nog nait klem!

(Ie doun der goud aan om te heuren wa ‘k joe zeg…
Kom nooit op zundag op de Wadwerderweg….!)

Dus-  Jaan belde mobiel
GGD van Delfziel.
Hurre wat heb ik hier weer ommaans?!
Ligt ‘n daaier hierzood.
Is op staarven noa dood.
Kom vot hier hìn- mit joen ambulaans!
Aaldernoarst waist nait vaan.
Dou joen swaailicht mooi aan.
Moin dokter – aju parreplu!
‘t Aarme daaier krampeert!
Moak hom reannimeerd!
Hier op aan mit joen tatu-tatu !

Geert van de GGD
zee gain joa– zee gain nee.
Belde votdoalk de brandweer van Beem!
Meschain waiten ie ’t aal!
Zo en zo is ‘t gevaal.
Geef ‘t mor deur aan de plietsie van Steem!
Zo kwam boudel aan loop.
‘t Wuir ‘n iezelke soap!
’t Hogelaand ston verstomd en versteld.
Van ’t geluud – van de gaalm.
Van de dampen – de kwaalm.
Van’t lewaai van’t motories geweld.

(Ie doun der goud aan om te heuren wa’k joe zeg…
Kom nooit op zundag  op de Wadwerderweg…!)

Nog mor naauw negen uur
en ’n drokte – onnuur!
’n Rebulie – en net geliek woar –
elkenaine bie ‘t Pad
tussen ‘t Raitdaip en ’t Wad
en het Westerwiedwerdermoar!
En aan ‘t ìnd van ‘t verhoal
ston dat aaltmoal aingoal
in ‘n rieg achter Jaan van Taan Jo.
Mor het slakje docht – Schiet
‘k heb‘t vandoag nait aan tied.
Gain belang bie ’n occasionshow!

En hai naaide der oet –
kroop maank roegte en roet
en maank diezel aan raand van slootswaal.
Waas gelukkeg en blied.
Waas verswonnen en kwiet.
‘t Is ‘n knap onbegriepelk gevaal!
Wel kwam dou op’t appèl –
zunder rem – zunder bel?
Berend Beukemoa op zien combine.
Juig heur aal op n bult –  
zee potdorie verduld –
‘k haar joe aal mitnaander nait zain.

(Ie doun der goud aan om te heuren wa’k joe zeg…
Kom nooit op zundag op de  Wadwerderweg…
Nait doun…!)

’t Gasfebriek.

Tied…..midden van de joaren zeuventeg.
Ploats….Stad Grunnen – In en rond de gebaauwen aan de Bloemsingel – het terrain van het g.g.g., oftewel…..
Het Gemeentelijk gasbedrijf Groningen– of beter nog– zo as dou in’t
aalgemain zegd wour …..’t Gasfebriek.
Zo ’n noam as van ‘t Gasfebriek, blift n generoatsie laang hangen mor midden joaren zeuventeg wuir doar op‘t gasfebriek onderhand al meer as tien joar gain cokes meer omzet in stadsgas.

Het G.G.G. verzurgde in dij joaren de distributie van ‘t aardgas in Stad Grunnen en ‘t Westerketaaier en dat leverde vortdoalek direkte waarkgelegenhaid aan omtrint honderdviefteg medewaarkers doar ik as kredietbewoaker en dossierörmer aacht joar laang ain van waas.

In dit schrift vroag ik mie oaf – ofdat het noodlot wel ‘n kans kregen haar as de sfeer op’t bedrief beter west waas….
En wordt sfeer nait in hoge moate mit bepoald deur watter zegd wordt en veuraal deur de menaaier zo as dat ‘t zegd wordt ???

Mien vertelster gaait over wat twij waarknemers van de boetendainst doar overkwam. Dat heb ik opschreven noar eer en gewaiten – Zo as ik – mor ook aandern doar tegen aankeken hemmen.
Dat ien aals geval– en vanzulf heb ik de noamen van de hoofdpersonen veraanderd.
 ……………………………………………………………………………………………….

‘t Gasfebriek.

Hennerk Stuut waas al ‘n dikke twinteg joar bie ’t
gasfebriek. ‘t Waas gain vetpot doar – mor toch….
het ging Hennerk mooi genog.
Of hai ‘t aans begeerde– gaf hai hail gain bliek.

Hennerk haar zog bie ‘t febriek in aal dij joaren
duchteg weerd. Eerst in ‘t grondwaark– dou
sjeveur. Dou as onderholdsmonteur.
Haar hai ‘s oavends noa zien traauwen nog veur
leerd.

Hennerk waas ’n staarke kerel– stelde ain nait
geern teleur. Aaltied rusteg – mainst sums blied.
Aafke wol hom nait groag kwiet.
Kinder wazzen wies mit hom- en hai mit heur !

Zien kollegoa Berend Jonker– waas bie ’t onderhold
de man. Older mor gezond en staark. Rad en
schaarp- verbrand op ‘t waark- mit heur baaid waas
dat ‘n hail ervoaren span.

Bie de bovenboazen– direkteuren– heren van de staf
haren mainsten hail gain wait van voele handen
bloud en zwait. Ging ‘t nait goud din veur de balie
op ’n draf !

As mor even wat nait deugde ging ‘t bie Heren hoog
en leeg. Aaldernoarst wat ging ‘t der heer. Oren
deden die din zeer. Van wat of der aine din te
heuren kreeg.

Op n winterdag broesde dat gas mit groot geweld
deur ‘t net. ‘t Waas gewoon filaine kold. ‘n Beste put
bie ‘t onderhold. Bie ‘t febriek waas der vanzulf gain
vorstverlet !

Mit heur gele Daf van ‘t ain noar ‘t aander
hogedrukstation. Aalbaaid goud mit ‘t waark bekend.
Drok genog- mor alles went. Was gain denken aan
dat wat gebeuren kon (?)

Ales duchteg in de greep- gain problemen– ales goud.
Dou doar in dij boetenwiek. Beste twijspan van ’t febriek
en toch ging der wat der fout kon- aalmoal fout.
Bernard draaide krekt as aander keren sluter eevm dicht.

Niks biezunders– hail gewoon. Filters mozzen ja weer
schoon. Toch verloor hai dou mor zo zien evenwicht.
Zo is ’t dou omtrit wel goan– mit de filters in de weer
Valen– graaien om zok tou- sluter open trokken– dou
waas’t in ainmoal gries mit zoveul atmosfeer.

Denkelk kwam hai nooit in ’t in. Waas hai meschain te
verheerd ? Hennerk ston bie deur en zaag- dat  zien
kammeroad der laag’ mor van dou of aan ging ‘t hailndaal
verkeerd.

‘t Was mor even- was ‘t doar binnen graauw en
duuster as bie nacht’. Hennerk kon hoast niks meer zain
mor kreeg zien kammeroad bie bainen. Moar noa stap veur
stap haar Hennerk niks gain kracht.

Niks gain macht meer om te slepen– ook gain
macht meer om te stoan. Brandweerkerels– maskers
veur- vonden heur liggend doar bie deur.
Mor dou waas ‘t der veur aalbaaid laang al wel doan.

‘Mirregs– Berend wuir cremeerd-  mirregs – Hinderk
kreeg zien graf. ‘k Ston der bie mit kloet in haals.
Mor ik vuilde mie zo vaals bie ‘t geprummel van dij
Heren van de Staf.

Want ik dochde eem Ie ? Ie hemmen joe toch nooit
wat steurt aan hou of’t hier mout en heurt. Mor
noe holn ie joen fersoun ?
Doar is ‘t nait mit of te doun ! Haar ‘t mor eerder doan –
waas dit din ook gebeurd ?

……………………………………………………………………………….

Waas hin boeten lopen Hennerk noar dij sluter – regelrecht
Doarveur was dat ding der zet. Din haars Berend ook nog red.
Dicht dat ding– de pleures dij der wat van zegt !
Haar dat duvels ding ‘n slinger geven– even biegoan – dicht is dicht.

Klain gedailte van de stad haar din eefkes niks meer had
mor doe zaags die al veur ’t Herenhooggerecht ?
Zaags heur veur die achter toavel – stoense koppen –
proemezoer ?
Pet in haand en op de mat ? Heurdest vroagen– Wat is dat?
Kin je ‘t waark nait doun – is ‘t aalmoal weer te stoer ?

Draaigen mit ontslag of schorsing – degradoatsie en zo meer.
Aal dat toerloze gemekker – ale doagen nog weer gekker. Wat hest docht
miejonge Henderk – ik nait weer ?

‘k Huil mie stil– zo dom- woarom– der zat mie wait ik wat in weeg.
Ik heb’t nooit zegd wat of ik wos. Nooit aine dee wat aigelks mos.
lk haar mien reden dou en nikte neeg en zweeg.

…………………………………………………………………………………………..

Dij baang is wordt nait rekend-  Dij zok stil hold krigt gain recht.
Ik heb zwegen dou dij tied. En veul te loat heb ‘k ook wat zegd. 

……………………………………………………………………………………………

Astoe van mie gaaist.

Mien Tinie en ikke – wie bennen alweer
47 joar bie mekoar.
Mor ik vroag mie – hail sums wel ais of…
Hans kereltje hou zols der din veur kommen te stoan
as dien Tinie op n kwoaie dag zeggen zol…
Laiverd t is veurbie veur ons baaid.
’t Is oet – ’t is over – ’t is doan – t het west –
aju parreplu – schluss – passee – baybay – swaai swaai!
Mon amour çest finie.
Ik denk dat ik zeggen zol –
ik kin der nait bie…
want…

Astoe van mie gaaist – den goa ik emigreren.
Din loat ik mien loopschounn reanimeren.
Ik sjaauw noar Timboektoe tou en noar Tibet.
Doe heurst mie nait jammern of roupen of reren.
Ik goa in gebed doar of aan ‘t mediteren.

Astoe van mie gaaist – din loat ik mie bekeren.
Din hol ik vort òfstand van knippen en scheren.
Ik sjaauw noar Timboektoe tou en noar Tibet.
Doar loat ik din vort mien toepetje toeperen
en ‘t hoar oet mien oren en neus epileren.

Astoe van mie gaaist – din goa ik kamperen.
Mien rollator smeren – mien vlooien dresseren.
Ik sjaauw noar Timboektoe tou en noar Tibet.
Doar leer ik jongleren mit oapen en beren
en recht op mien middelste bain balanceren.

Astoe van mie gaaist – wat zel ik nog begeren.
Ik kin van miezulf nog gain scheet ventileren.
Ik sjaauw noar Timboektoe tou en noar Tibet.
Doar leef ik in ainvoud – en hogere sferen
mit niks meer as eerbeien – appels en peren.

Dus goa nog mor nait doe – hol ‘t nog mor eevm  vol .
Ik wil mit die laiver op fiets noar Foxhol.
‘Kwil nait noar Timboektoe tou – nait noar Tibet
mor mit die noar Termunten – of noar Potterwol.
Omreden dat ik aaid nog veul van die hol…

Rond en om

Rond en om– rond en om
rond deur de tied.
Hier weer wat vonn –
en doar weer wat kwiet.

Rond en om– rond en om
rond reuzenrad.
Dij aine dij krigt ‘t nog –
dij aander het’ had.

………………………………….

‘k Haar trappers mit blokken
en moeke druig rokken.
Ien keuken– bie geutstain–
‘n kopern pomp.

Noar de moan– nee dat kon nait.
T.V. dat beston nait.
‘n Lapke op knij en ’n kram
op de klomp.

Sums zaag ik noar steerns
Sums vocht ik oet eerns.
Wat goud waas– waas goud
wat verkeerd waas– verkeerd.

Voak laag ik in duustern
noar wereld te luustern.
Geluden van olden– van
proatjen bie de heerd.

’n Jampot mit kikkerrit.
Slakken– ik nam heur mit
Buutsen vol ekkels 
en din gaauw noar hoes.

Torren en tieken
en mou ’n ie ais kieken….
meester doar veuraan bie
‘t bord lopt n moes!

Bie deuren aanbellen
en koksen oetschelden.
Kwoajong– dikke bunzel–
‘n appeltjesdaif.

Mit vurrels deur bloader
van de bomen bie toren.
Een stuver verloren och–
wat ook n slaif.

De vledder in boeten 
dij zwaaide veur de roeten.
As t sums en din störmde
din tikde an’t glaas.

‘n Foto in zwaart wit
doar ik wat veuraan zit.
‘n Juf en ‘n meester mit ‘n
nijmoodse jaas.

Mien boksems dij joaren
‘t was aal stuutsiekoren.
De wichter in petticoat –
strikken in t hoar.

Gain zin meer aan leren
mor meer aan verkeren
en stoadegaan wuir ik
de wereld gewoar.

Ga van mijn bult.

Vaarwel aan alle holle vaten – automaten.
Ik ga op reis naar lotgenoten in de nood.
Ver van de bollenpolder vol met bureaucraten.
Op zoek naar één klein beetje leven vóór de dood.

Ik ben vermoeid tot diep in mijn verkalkte knoken
en zit verrukt terneer in lome ledigheid.
Mijn wil om niets te willen is nog ongebroken
van ’s morgens vroeg tot rondom rond de sluitingstijd.

Ja – al mijn wegen waren meestal wat luidruchtig
en licht ontuchtig maar zelfzuchtig bovenal.
Ik ben van alles al geweest maar nooit godsvruchtig.
Dus vrees ik niet dat ik de Heere vrezen zal.

Reeds vroeg ontkwam ik al de toorn des Heren Vrezers.
En psychiaters – dominees – een haptonoom.
Aan saters – paters en een stoet gebedsgenezers.
Aan ECI – Neckermann – Wehkamp en Overtoom.

Ik was te gast in veel kastelen en paleizen
waarin vandaag de dag geen schillenboer gelooft.
Dus waag het niet mij en de mijnen na te wijzen.
Mijn opposanten zijn verbannen of onthoofd.

Wees dus voorzichtig met uw onbehouwen klompen.
Stoot niet met beide voeten tegen mijn gemoed.
Wil niet staan trekken – douwen – duwen – stampen – stompen.
En doe de groeten aan uw sproeten – Wees gegroet.

Kaninefaten – Saksen – Franken – Batavieren…
Het is niet koosjer in uw keukentafel la.
Het ruikt er naar een glazen potje vol met pieren.
Het smaakt naar haring door de chocoladevla.

En alle hele – maar ook alle halve zolen….
ga van mijn bult en scheld mijn laatste schulden kwijt.
Ik ging waarachtig tachtig keertjes door uw molen.
Ik bid u: Laat ons scheiden eer de dood ons scheidt.

Laat mij zolang mijn ziel in lijdzaamheid bezitten.
Laat mij de vreugde van een glas gedistilleerd…
mijn huisje witten en het onkruid onder spitten
en weer verleren wat ik eerder heb geleerd.

‘ k Wuir geboren mit twij oren.
Luustern kon ik vort nog nait.
Want dat wol ik wat bewoaren
‘k haar ja haile nog gain wait.
                      1
Dou wuir’k tien- en niks gain piene.
Nije klompkes- wat n vreugd!
‘k Wuir verlaifd op Jozefiene
Niks as ondeugd- wat mie heugt.

Ik wuir twinteg- smui as botter.
Vereg as ’n jonge hoan.
Ik haar tied zoveul as’t wotter
in de grode oceoan.

Ik wuir datteg- recht van leden.
Zunder pien en zunder zeer.
Zunder zurg en zwoaregheden.
Tied as’t wotter in’t  Schildmeer.
 
Ik wuir vatteg- staark en stroalend
as n zunnepit ien blui.
Ik haar zoveul tied as’t wotter
van n dikke dunderbui!

Ik wuir viefteg zunder kwoalen.
n Beetje winst sums- n beetje blues
‘k Haar nog zoveul tied as’t wotter
in de viever achter ’t hoes.

Ik wuir zesteg- stief as vroren.
Mor ien ’t veurjoar weer ontdeud
Ies en snij op tied verswonden.
Niks as wotter in de geut.

Hurre- ik wuir zeumteg joaren.
k’Waas nog net gain olle bok.
Ken ’t joe aalmoal wel verkloaren.
Dizze man haard  aaltied drok.

En noe- ben’k ja al weer tachteg.
Achternoa ging’t aaibels gaauw.
Hurre kerel allemachteg.
Tied verzwon in dook en daauw.

Mor ik proost op ankom joaren
mit mien glas gemainte pils.
‘k Wens joe aaltmoal tied as wotter
en veur elkenain wat wils.

Onderstaand lied is een eerbiedige ode aan alle jonge en eerzame
varensgezellen van de jaren vijftig en zestig die de liefde
noodgedwongen op afstand hielden en zich troostten met het
zilte zout van de baren en het zoete nat van Heineken en Tuborg.
……………
Rooie kool.

Meid wat mot ik met me hande emme grote gele tande…
Wat mot jij wel met zo’n tamme idioot’ ?
Meid waar mot ik al me ledemate late as ik met je sta te prate
foel ik me een idioot.

Want dan staan ik met me kop vol zomersproete emme veel
te grote voete emme ore worde rood. Ik ken beter blijve vare
met dat kluppie halvegare- want we vare nou al jare
met die boot.

En hoe wil je mij dan lere om voor altijd af te mere- an de
wal komt deze jonge in de sloot. En dan hebbie wel een
vrijer maar dat wordt zo’n senuwelijer die mot peze voor een
kareg stukkie brood.

As ik zo moet slopen slave- nou dan ben ik gauw begrave en
dan leg ik straks te bale imme kist. ‘k Zie me nou al lope
male- langs de kade lopen dwale tot ik erreges uit de majem
wor gevist.

En ik zien het ook niet zitte om een tuintje om te spitte-
emme hele leve lang te harrewarre- en om thuis maar wat te klitte
voor de buis te legge pitte en om daags in een febriek
te lope darre.

Toch sit je bove imme bol – ik voel het amme alcehol je zit
allang onder me vel en imme bloed. Je mot wel wete wat je doet-
bedenk je dus maar effe goed…ik sta m’n eige niet te katte
voor de lol.

Morge sit ik- weet ik veel in Tanger– jij ben ondertusse
swanger- as een hele grote rooie kool. Ach dat ken ik toch
nie make- maak ik op een ander lake liever nog een hele
mooie carrembool.

Ach ik kom wel weer weerom- maar daar gaat het nou nie om.
As je wil dan mot je me nog maar es schrijve.
As ik weg ben mot ik wete- dat je me nie ben vergete
en dan ken ik as ik trug kom bij je blijve!

………….

De foto is van de Capri waarop ik in de beginjaren 60 als matroos heb gevaren.

IMO nr. 5419921 Roepletters PDIX Werf-firma Gebr.
Coops in Hogezand(200)BRT- 299 – DWT- 389 L.O.A.Br. x Diepte- 43, ogx6,94×2,7.
MOTOR – 46t CIL App.Brons (290×45) 225 rpk- 9 knopen
Op 12 December 1951 te water als Capri voor Scheepvaart
Maatschappij Koopmans en Wedema in Groningen op 7 December
1951 opgeleverd. (Beheer Carebeka.) (Het schip werd op 10 Juni 1985
als rif afgezonken bij het Broward County  Artificial Reef. (Engeland)