Biesterboan

Is aiveghaid meschain n spoor.
n Stroom – n stoarege revier.
n Vroag van woarom- en van woar.
Van hier noar doar – of doar noar hier?

Is t niks as kommen- en weer goan.
Niks as gedureg ain en aal.
n Spul maank steerns- zun en moan.
n Troage zucht deur t hailaal?

Is aiveghaid meschain n roam.
Zòmor n rit- of raais- of run.
Verlangst noar n wat beter noam
of noar n ìn- of n begun?

Is aiveghaid meschain n vlucht.
Is t n vrome wins of woan.
Ik bin nait meer zo bot beducht.
Mor t is en blift n biesterboan.

………………………………………………….

Paradijsvogelveertje

Alle materie – tot ver – verder – verst
was samengeklonterd en samengeperst.
Dat had zelfs atomen tot stilstand gebracht
en heel het heelal werd één peilloze nacht.
Niets kon aan implosie ontkomen.
Geen licht en geen zicht – zelfs geen dromen.

Toch dwarrelde toen op een keertje
een fraai paradijsvogelveertje
zacht schommelend uit het onmetelijk niets
en voegde zich zo bij het enige iets.
Het was bij mijn povere weten
de zwaartekracht even vergeten.

Maar juist deze laatste onnozele gram
die zorgde er voor dat de tijd zich hernam.
Wat eerst implodeerde kwam vrij met een knal
en spreidde zijn vleugels weer tot één en al.
Omdat tijd zichzelf in beweging vertaalt.

En eeuwig is dat wat zich eeuwig herhaalt.

……………………………………………………….

Omtrint ainmoal in vattien doagen
op dit stee twij gedichtjes.
De eerste in t Grunnegers en de twijde in t Nederlands.
Baaide gedichtjes hemmen wat te vertellen over de
de aine of meerdere foto’s van n biezunder of 
wondermooi stee woaraarns in n noordeleke regio.
Goa veur meer Rondjes Noord noar Dagbouk
en scroll omdeel.