< Terug noar overzicht van mien Dagbouk

Ik wait nog………

Dagbouk RSS

Ik wait nog hou ons laifde geboren wuir.

Zai zette zok op n kruk stoef noast mie aan de bar van Hotel Café Restaurant  t Gemeentehuis ien Oethoezen en begunde doalek n aandachtege studie te moaken van mien profiel. “Doe bist t hailemoal”, zee ze noa n zetje, en ik docht: ” Bin ik ien de hemel ? Heb ik t leste oordail en ale aandere oordailen meschain nait heurd of oversloagen ?”
Ien gedachten beloofde ik miezulf om t overaal mit heur te doun. De koelkaast zol wel te klain wezen en te vris, en t bagagenet ien traain wel lekker luchteg mor veuls te krap. Veur mien geestesoog schoof n hemelberre mit gedienen van velour. t Ston ien n verloaten sirkustent, liek in de midden van de piste. Even loater ston t op diek bie de punt van Raaide. Ik zag t stoan middenmaank de zaarken op diek bie Oterdom. t Ston net geliek doar ik wol dat t ston.
“Ik bin traauwd”, zee ik. “Ik ook”, zee zai, en dou zeden wie n haile zet gedureg niks en nog drijmoal niks as niks en naks. “Wat n kloet van maaid””, docht ik, “goud strak ien t vel en zai loenst ook nog n beetje dij laaiverd”.  

Noa heur daarde pilsje glee zai van heur kruk. n Wanhopeg ogenblikje docht ik dat ik heur veur aiveg kwiet wezen zol, mor doalek spiroalde zai stoateg en zunder muite noar t plavon. Doar bewoog zai zok rondom de grote kristallen kroonluchter. Sierlek, hail sierlek, zeker noar verholden tot heur omvang. Sikkom onmeugelk zo sierlek . “Kiek oet dast nait vaals”, ruip ik.
“Hou haistoe aigelks en woar bistoe ain van? ”  “Wat n vroagen”, zee t wicht.
“Ik hait Jantina Zummerdiek en ik bin ain van Albert en Annie, nummer zeuven oet n nust van vattien.”
Mits gebeurde doar boven mien heufd n twijde meroakel. Jantina parkeerde zok  ien n horizontoale stand en dou wirrelde doar vanoet heur dékolleté n wolk van kleurege braifkes omdeel.
” Wat bistoe laif “,ston der op ain, en op n aandere: ” Doe lieks Jezus wel mit dij board.”  Mor t mooiste braifke vladderde mie as n vlindertje op de jas en ien degelke blokletters ston doar te lezen; ” IK WIL MIT DIE IEN ZUNDE LEVEN.”
Mit zo n vraauw noar n aailand ien de aiveghaid, doar haar k zo ver mien haile leven al van dreumd. 
” Dou nait zo gevoarlek doe, en kom asjeblieft weer noar beneden”, ruip ik begereg, en hup, doar zat ze weer stoef noast mie op heur kruk en ze fluusterde mie ien t oor. ” Zellen we vluchten……..noar Potterwolle….doar gingen wie vrouger ook aaltied hin …mit haile femilie? ” ” Din goan we dis keer noar de Wedderbaargen”, zee ik. ” Doar hestoe veurvast nog nooit eerder west, ik zel die de hoogste baargtoppen zain loaten.”  

Wie daddelden as twij volentjes noar de toppen van de roege Wedderbaargen. Miesgasters haren kopspiekertjes oetstruid en strukeldroadjes aanbrocht. n Kwoaie boer stuurde n neushoorn op ons of, mor wie gaven naarns om en ik gaf t ondaaier n schup onder zien braide gat. Op n gelainde fiets kwamen wie doar we wezen wollen. Ien t noordwesten, daip beneden ons, prikte Metinitoren deur n poar wolkjes mor veur de rest was t helder en kloar. Wieder noar t noordoosten schitterde Rottermeroog. “Wat n stille pracht, hier binwe vaaileg”, zee ik.  “Deurwoarders magen hier nait kommen.”
Wie baauwden n kasteeltje mit kantelen, gruiven n slotgracht en plantten prunusbomen rondomrond.  Ainegste dij mit regelmoat langs kwam, was de postbode.

“Ik bin vandoag om twij menuten veur twaalven  bie joe”, schreef mien Grootmoe. “Want morn kom ik oet tied en dat wol ik joe baaid groag persoonlek even aanzeggen”.
Och wat was zai dement worren, mor ze hil heur woord. Zulfde dag, persies op tied ston zai op ons ophoalbrugje en schelde.
” Wat is zai laif “, fluusterde Jantina. ” Zo laif wil ik loater ook worren”, en zai bedankte grootmoe veur de appelpit dij zai mitnomen haar.
Noa t oavendeten leesde grootmoe mie veur de leste moal veur oet “Jasper Aap”. ” Laive jong, ik heb t verhoal mor wat veraanderd omreden doe der vrouger aaltied zo om snuttern mos.” Noa t lezen was grootmoe muid en wie
luiten heur allind achter. ” Tou mor kiender, ik poest mien keerske zulf wel oet “, zee ze.

Wie hebben t bouk van Jasper Aap aarfd, en ook nog n grote deus mit houdjes. Ain van dij houdjes het n voile.”Astoe begroaven wors”, zee Jantina, “din zet ik dat houdje op kop.” ” Wie zellen zain”,  zee ik,…” astoe dij appelpit poots, zel ik ien tied thee moaken en din hebben we t der nog wel over.” ” Woar over? “, vruig ze mie verboasd. “Over grootmoe en over hou old of wie zulf worren willen en hou laang of dat wie bie mekoar blieven willen.”, zee ik.
Jantina pootte de appelpit ien t middenste midden van de binnenploats en kwam dou vot weerom.
“Wie worren twijhonderd joar”, veurspelde zai, “en dij appelpit wordt n reuzen appelboom, zo groot as n kattedroal. Ons klainkiender zellen der onder speulen en groot worren. Wie zellen t aal nog mitmoaken. As t din ons tied is, sloagen wie ale oordailen gewoon weer over en din begunt t aal weer vannijs.”
“Akkoord”, zee ik, “liekt mie n strak plan!””

Zet n reaktie op stee

Velden mit n * binnen verplicht

< Terug noar overzicht van mien Dagbouk