(Noamen van kiender heb k  veraanderd)

In gedachten bin k sums mor zo hail even weerom bie mien schoultje veur Zeer Moeilijk Lerende Kiender ien Winschoot. n Wereldje apaart, mit roem honderd jonges en wichter in leeftieden van vaaier tot sums wel twinteg joar.
Ik heb doar de leste- en de beste zeuven joaren van mien bonte aarbaidsverleden achterloaten op t schouplaain….. trok mien sporen deur de laange gangen…..muik meziek mit-en veur de kiender….brocht de schoultoene en de dierenwaaide weer wat op odder….ging mit op schoulkamp….speulde veur emmer olle eulie……

Ales wat de dag brogt……  Janthe haar n lekke baand
                                                      Wichter W.C. van V.S.O. was weer verstopt.
                                                      (Getver….bruuk toch nait zo veul pepier ! )
                                                       Merietje heur ketje was knapt
                                                       t Raif mos neudeg ien t vet
                                                       t Schoulplaain zat onder t blad
                                                       Zandbak mos deurschept
                                                       t Speulgoud, fietskes en skelters mozzen   
                                                       noakeken worren.
                                                       En nog honderd en ain dingen meer                    

Ik was n soort krusing van klassenassistent en concierge….. en k heb nooit n dag betreurd dat ik doar aan t waark kwam.
Sikkom ale doagen heb k ervoaren as n mooi kedootje mit n glitterpepiertje  en n grote strik der om tou. n Dag op de Meentschoul was as n grappeg kurt verhoaltje of n mooi gedichtje.

Was ik din nait blied dat ol Willem Drees mie adopteerd het? Vanzulf wel! k Heb mie nog nooit zo vrij vuild as op t heden en ik kin ieder uur wel vief moal ienvullen. Mor of en tou rolt mie n stukje van n biezundere fulm aan ogen veurbie. Aaltied weer waren der van dij onverwachte, hail biezundere ogenblikken dat kiender mie aan t gemoud kwamen.

Kiek mor, doar goa ik ….liekoet deur t centrum noar de Klinker mit autistiese Jantine rechts- en Ingrid links van mie. Wie goan kieken en luustern noar n acapella groepke van  heren van middelboare leeftied. 
Ingrid oogt ainzoam en heur aanroaken is aigelks taboe mor ploagen dut ze mie sums toch…dat moakt mie vandoag wat overmoudeg en ik zeg; “Plaag mij maar niet meer….wees maar gezellig vandaag….geef maar een hand””.
En oh wonder, zai laangt mie heur haand.
Dij acapella meneren waren achternoa bekeken gain sukses mor zai hebben wel goud heur best doan. Op weeromraais steek ik mien handen ien  buus
mor Tonnie en Marga hoaken ien. Anja wil ook ienhoaken….en doarom kom ik ain aarm te kurt.

………………..

k Vuil mie n olle grieze dwaarg
Want Berendien is n kolos
n Grode laive botterbaarg
Dij geurt noar edik- swait en mos

Zai klost hier wat deur t labyrint
Van eindeloze gangen
Aal achttien – mor veur aaltied kind
En lat heur borsten hangen

Zai hinkt achter heur koffiekar
Heur bovenlief gebogen
Kiekt baang en n beetje ien de war
Oet hemelsblaauwe ogen

Zai is laif. Allain sloagen ien heur hoar binnen nait echt.
Zai het handen as biggetjes, wangen as rooie riepe appels, borsten ien de maauwen van heur bloes, vouten as vroagtaikens en n hartje zo groot as n knikker.
Ik zel heur bewoaren onder ain van mien mainst kunsteg bewaarkte kristalgloazen stolpen, op t bovenste beste plankje van mien herinnerns….bie de lila knuffels of woar dat ze mor wil.

Vandoag zag ik Ankie….wat was t n mooi wicht worden….wat zat heur hoar
leuk en wat haar de begelaaiden van t gezinsvervangende tehoes laifdevol waark moakt van heur klaaier. Zai stroalde, zai glom, ik zag heur aigelks sikkom nooit aans. Zai haar rooie wangen van plezaaier en wat mie
echt wat dee: Zai was blied dat ze mie zag en zai drukte dis ol man tegen heur lenteboezem. Der wozzen spontoan vergeetmenietjes tot mien oren oet en t sprokkelholt van mien gebainte veerde kroakend ien t ind….heurde ik doar n koekoek….t was toch nog mor jannewoari!?
n Joar eerder ging zai van schoul. Zai was twinteg worden en din is t hoogste tied om te verkassen noar n sentrum veur dagbesteding of zowat.
Zo gaait dat ien n wereld doar t haile onvolprezen landschop vol liberoale waarkgevers gain kans zigt om zo n kanjer as Ankie integreren te loaten ien ain van heur suksesvolle ondernemens.
Integroatie blift van dij gevolgen hoofdzoakelek veurbeholden aan allochtonen. Laiver sturen wie dij lu traauwens weerom want  t is hier ja  aal zo vol. Mit Ankie kin dat ien aals geval gelukkeg nait.

Op t schoulplaain bin k drok ien de weer mit reparoatsie van de wipkip.
Koppel kwoajongs der op kop en oren bie.  “Mogen wij helpen meester?”
Dat mag want ik heb slim verlet om n ringsleutel 18. Goud, dij zellen ze mit vief man staark wel even veur mie regeln, mor as ze weerom kommen krieg k
mien haalve veurroad raif ien handen drukt,  mor n ringsleutel is der nait bie. 

Op n dag zai ik lutje Louise stoan, midden op n sikkom verloaten schoulplaain.
Heur ain brilleglas is ofplakt mit n grode plaaister. n Beetje verheerd staait t wichtje mit heur ain vrije oogje om zok tou te koekeloeren.
Inainen krigt ze mie ien beeld en doalek komt zai ien n soort van kamikazevlucht op mie of….omklemt mien bainen en kiekt mit heur blonde vlechtenkoppie noar mie op, en kraait: “Ik jou lief!”

En sums….as k der toch hail even zat van was….kreeg ik mien fiets, ree der mit noar de Praxis en kocht mie doar n haalf pond schroefkes-, datteg boltjes en moertjes-, drij soorten schuurpepier en drij dozien figuurzoagjes.
Aal op reken van de schoul, dat luchtte din weer even watop 

Zol ik dat ooit alemoal vergeten kinnen? Nee toch ! 

Groutnis van “meester” Hans.